Waarom loop je?

De Camino. Het woord heeft een mysterieuze klank. En inmiddels voor mij heel veel associaties, omdat ik plannen heb om zelf te gaan lopen. Daarom heb ik al best wat reisverslagen onder ogen gehad en vaak heb ik moeite om die door te komen.
Dit boek is geen reisverslag. Toch bevat het wel beschrijvingen van plaatsen en omstandigheden die in een reisverslag zouden passen. De auteurs hebben de Camino zelg gelopen (twee keer) en dat is duidelijk te merken, op een prettige manier.

‘Waarom loop je?’ is de vraag die steeds terugkomt. Hij wordt door verschillende personages gesteld en het mooie vind ik, dat de hoofdpersonen gaandeweg een ander, vollediger antwoord geven op deze vraag.

Het liefdesverhaal heeft weinig diepgang en de personages blijven wat vlak, maar desondanks zijn de schrijvers er wel in geslaagd om één van de belangrijkste uitspraken over de Camino te laten zien: de Camino geeft je de lessen die je nodig hebt.

Soms zijn de wendingen wat vergezocht, met name op het thuisfront van de hoofdpersonen. Dat heeft bij mij echter niet tot ergernis geleid.

Minpuntjes:
- het getwijfel over wel of niet met elkaar naar bed gaan van de hoofdpersonen en daarmee samenhangend het beeld dat veel wandelaars de Camino aangrijpen om met elkaar en met de plaatselijke bevolking het bed in te duiken;
- de grote hoeveelheden drank. (Is een alcoholvrije Camino wel mogelijk? Ik hoop heel hard van wel.)

Pluspunten:
- de symboliek en levenslessen zijn nergens zwaar;
- mooie beschrijvingen van de natuur en van de dorpjes en steden;
- het wisselende perspectief en de duidelijk andere toon van beide hoofdpersonen;
- de manier waarop de wegen van de hoofdpersonen elkaar kruisen. Soms is deze alleen voor de lezer zichtbaar.

Ik heb door dit boek nog meer zin gekregen om zelf te gaan lopen. Waarom? Daar hoop ik tijdens het lopen antwoord op te krijgen.