Ik ga naar Beachclub Esperanza

Chloë is op haar acht jaar haar ouders en broer verloren in een brand. Ze mist hen nog steeds en nog harder nu het met haar oma ook fel achteruitgaat, door wie ze is grootgebracht na het wegvallen van haar ouders.
Gelukkig is Chloë ook niet helemaal. Ze beseft dat ze beter af is zonder haar vriend Fabian en dus verlaat ze hem. Hierdoor heeft ze ook geen dak meer boven haar hoofd, maar dat is snel opgelost wanneer goede vriendin Babs voorstelt om bij haar in te trekken.
Op het strand in Hoek van Holland, waar Chloë herinneringen ophaalt aan de laatste vakantie met haar gezin, besluit ze te solliciteren bij Beachclub Esperanza. Een sprong in het diepe, maar misschien is dit wel net wat ze nodig heeft..

- Review -
Wat lijkt het mij fijn werken bij Beachclub Esperanza. De collega’s zijn stuk voor stuk zo’n fijne personages. Het was dus een heerlijk zomers verhaal. Ik ga zelf heel graag naar een strandbar, dus een bezoekje aan Esperanza zou ik zeker wel eens willen maken.
Af en toe wisselen de hoofdstukken van perspectief. Het verhaal is meestal vanuit Chloë vertelt, maar soms komt Jesse (de eigenaar van de beachclub) ook aan het woord. Dit vond ik heel fijn en zorgt ervoor dat we hem beter leren kennen. Ook vriendin Babs is een grappig personage die we doorheen het boek goed leren kennen.
Het verhaal is zeker niet alleen maar feelgood. De band met Chloë en haar oma is zo mooi en deed me denken aan de band mijn eigen grootmoeder, waardoor ik een traantje moest wegpinken toen het niet goed ging met Chloë’s oma.
Desondanks wel een heerlijk verhaal om deze zomer te lezen op een beachclub of met de voeten in het zand.

(mijn review is ook te lezen op Instagram-Bookstagram @ellen_bookstagram)