Wat een hond!

Ik ben een kattenmens. Absoluut.
Waarom koop en lees ik dan een boek over een hond?
Wel, dat is simpel, omdat dit boek over Boef gaat.
En ik kende Boef al, doordat ik de schrijver Marnix Peeters al een hele tijd volg.
Schrijfster Jana Elza Wuyts is zijn vrouw. Elke keer als Marnix in zijn stukjes schrijft: “…zei mijn vrouw”, dan is dat dus Jana die dat zegt. (Zo stel ik het me toch voor.)
Maar: Boef, dus.
Wat een historie!
Zoals Jana over een hond dacht (vroeger), zo dacht ik er ook over.
“Het beeld dat ik vroeger had. Ik wandel door de velden. Naast me loopt mijn trouwe viervoeter. Zonder leiband, want hij is kalm en betrouwbaar. Hij gehoorzaamt blindelings en niets, geen reebok, geen hermelijn, kan zijn innerlijke rust verstoren. Het koren ruist, de zon gaat weldra onder. ‘Brave, lieve vriend’, zeg ik, en hij knipoogt naar me.
De werkelijkheid met Boef. Struikelend loop ik achter de hond aan. Hij is te sterk voor me, hij zeult me de heuvel op. Overal ruikt hij sporen van wild. Hij piept en miept, schiet onder de prikkeldraad door, bijt een muis dood en eet die op, hapt in een stront. Zijn ademhaling is als die van een tbc-patiënt in z’n doodsbed. Hij springt over een greppel, trekt me mee, ik beland er middenin.” …
En dan in een auto!
Ik zei onlangs nog tegen mijn man: als we een hond hadden i.p.v. een kat, dan kon die tenminste overal mee op reis, mee in het hotel. Een hond vindt autorijden fijn.
Nou, een hond als Boef zeker niet!
Het is een mooi verhaal, dat verhaal van Boef, dat echt gebeurd is en nog verder gaat.
Jana en Marnix verdienen een medaille voor moed en doorzettingsvermogen.
En ik, ik ben nu nog meer overtuigd dat wij geen hond moeten nemen.