Aanrader

Ik heb Het Stravinskyspel van Arthur Japin gelezen als luisterboek, voorgelezen door de schrijver zelf. In het begin moest ik wennen aan zijn stem—die is vrij ingetogen—maar na verloop van tijd ging ik het juist waarderen. Zijn rustige, beheerste voordracht sluit goed aan bij de toon van het verhaal.

Het boek is zorgvuldig opgebouwd en weet de spanning en interesse tot het einde vast te houden. De hoofdfiguur Cody Garner is een fictief personage, maar wordt met zoveel overtuiging neergezet dat hij echt begint te leven. Pas in het nawoord, waarin Japin zelf spreekt over zijn bronnen en inspiratie, realiseer je je dat veel elementen uit het boek wél echt zijn—zoals Susan, een bestaande en bijzondere vrouw, en het Stravinsky-spel zelf, dat daadwerkelijk gespeeld werd. Juist die mengeling van fictie en werkelijkheid maakt dit verhaal indringend.

Wat Het Stravinskyspel voor mij extra bijzonder maakt, is de manier waarop het een vergeten of onbekend gebleven stukje recente geschiedenis onder de aandacht brengt. Het beleg van Sarajevo, waar het verhaal deels om draait, ging destijds grotendeels aan mij voorbij. Maar door de persoonlijke invalshoek en het menselijke perspectief dat Japin biedt, wordt het lijden van de mensen daar ineens tastbaar.

Het Stravinsky-spel dat centraal staat in het boek is niet alleen een spel, maar ook een diepzinnige metafoor. Het zet je aan het denken: wat betekent mijn aanwezigheid voor anderen? Wat geef ik door, bewust of onbewust? Die reflectie blijft bij, ook nadat het verhaal is afgelopen.

Al met al is Het Stravinskyspel een boeiend en gelaagd boek dat je zowel emotioneel raakt als aan het denken zet. Een aanrader, zeker ook als luisterboek—mits je even de tijd neemt om aan de stem van de schrijver te wennen.