Wijs

Wij zijn de wereld. Door: Jostein Gaarder.

Toen ik als klein meisje De wereld van Sofie las was ik daar helemaal ondersteboven van. Ik was dol op dat boek en wou later filosoof worden. Dat is er niet van gekomen maar Gaarder’s naam roept bij mij aangename herinneringen op. Veel meer heb ik van hem niet gelezen, geen idee hoe dat komt, maar De wereld van Sofie staat nog altijd in mijn overvolle boekenkast. Binnenkort komt er trouwens een graphic novel versie van dat boek uit. Heel benieuwd naar, ik heb het alvast besteld.

In Wij zijn de wereld richt de schrijver zich tot zijn 6 kleinkinderen, variërend van leeftijd tussen een paar weken en 18 jaar oud. 3 meisjes, 3 jongens. Hij richt zich tot hen allemaal maar voornamelijk tot de twee oudsten aangezien het boek geschikt is voor 16 jaar en ouder.

Gaarder onderzoekt hoe de wereld in elkaar steekt, waar we vandaag komen en waar we naar toe gaan. Vooral dat laatste is belangrijk; we zitten volop in een pandemie, dagelijks sterven er een hoop soorten uit en komt er meer Co2 in de atmosfeer. We zijn niet goed bezig. Veel mensen lijken niet te beseffen dat wij de natuur zijn. We zijn niet zomaar een bewoner van deze aarde, wij maken deel uit van de natuur. Hoe gaan we die aarde, die natuur beschermen voor onze kinderen en kleinkinderen? Hoe ziet de wereld eruit voor de kleinkinderen van Jostein, als ze groot zijn? Door middel van vragen en ervaringen uit zijn eigen leven probeert hij zijn kleinkinderen en ons, lezers, wakker te schudden.

Jostein Gaarder is een bezorgde, geëngageerde opa. Een opa die ons aan het denken zet én kan schrijven. Hij doet me in dit boek een beetje aan Jan Terlouw denken. Oud en wijs. Van sommige oude, witte mannen kunnen we nog iets leren ;)