Fields blijft verrassen

Laat ik beginnen met zeggen dat ik fan ben, al vanaf het eerste deel. In Perfecte resten schotelde Fields mij een bloederig tafereel voor. Ik dacht dat ze dat niet meer kon overtreffen, maar het tegendeel is waar. De reeks rondom Ava Turner en Luc Callanach bleef boeien en dit zevende deel is wederom een bloedstollende thriller.

Edinburgh wordt opgeschrikt door vernietigende bommen. Het motief lijkt te ontbreken. Intussen krijg je hoofdstukjes te lezen die zich eerder afspeelden en niets met de bommenlegger te maken lijkt te hebben.

Het vernuftige in Perfecte wraak zit in de manier waarop daders en slachtoffers worden geportretteerd. Na zo’n driekwart van het boek begint het te dagen wat er precies aan de hand is en wat de dader drijft. Hierbij komt een stukje psychologie kijken en je krijgt zowaar begrip voor de eventuele dader.

Daarnaast wordt de band tussen Ava en Luc uitgediept en krijg je bijna een verlossend antwoord op je al vragen. Maar dan is het verhaal klaar en begint het dankwoord. Lichtelijk frustrerend, helemaal als je weet dat dit voorlopig het laatste deel is. Kleine oproep aan Helen Fields: deze serie is nog niet af! Geef me meer Luc en Ava!

In Perfecte wraak overtreft Fields zichzelf wederom. Wat een aanrader.