Lezersrecensie
Wrede werkelijkheid en een beroep op fantasie
Isaac & Egg is de debuutroman van Bobby Palmer, een jonge Britse auteur die in het dankwoord schrijft gelijkenissen met hoofdpersoon Isaac te hebben.
Het verhaal gaat heftig van start, jongvolwassene Isaac bevindt zich in een diep dal en staat aarzelend op de rand van een brug. Dan vindt hij een enorm wit ei. Dit scenario is heel treffend geïllustreerd op de voorzijde van het boek.
Het ei ontpopt zich tot een wezentje, Egg genaamd, die zich langzaamaan ontwikkelt tot de vriend die Isaac nodig heeft. Want Isaac gaat door een gitzwarte periode van rouw, waarbij hij zichzelf verwaarloost en zich afsluit van de buitenwereld. In Egg herkent hij bepaalde eigenschappen, zoals eenzaamheid, wat initieel nieuwsgierigheid en zorginstinct aanwakkert. Langzaamaan komt er steeds meer interactie en begrip tussen Isaac en Egg, en vormt Egg steeds meer een lichtpuntje voor Isaac.
“Terwijl Isaac met elk gesprek dat zij voeren steeds iets minder menselijk wordt, wordt Egg juist steeds iets menselijker”.
Terwijl het verhaal levendig beschrijft welke absurde avonturen Isaac en Egg samen meemaken weet de lezer aanvankelijk nog niet waarom Isaac in zo’n diep dal zit, en ook niet wat Egg eigenlijk moet voorstellen. Hierdoor wordt een groot deel van het verhaal een behoorlijk beroep gedaan op de fantasie van de lezer om de absurde situaties die Isaac en Egg meemaken te plaatsen. Later wordt duidelijker wat de eigenlijke situatie is, wat de oorsprong en waarde van Egg is en valt het meeste zijn plek. Ondanks het mooie uiteindelijke plot was het jammer dat de nadruk grotendeels lag bij de onduidelijkheid en absurditeit rondom Egg.
De schrijfstijl is opvallend luchtig en speels, met her en der afwijkende layout (grote letters, woordzoeker etc), en toch bevat het waardevolle boodschappen. Het is een origineel verhaal waarbij een zwaar onderwerp bijzonder wordt benaderd met veel speelsheid en fantasie.
“De werkelijkheid is kwetsbaar. Je hoeft er slechts een zacht tikje op te geven om de schaal te breken”.
Het verhaal gaat heftig van start, jongvolwassene Isaac bevindt zich in een diep dal en staat aarzelend op de rand van een brug. Dan vindt hij een enorm wit ei. Dit scenario is heel treffend geïllustreerd op de voorzijde van het boek.
Het ei ontpopt zich tot een wezentje, Egg genaamd, die zich langzaamaan ontwikkelt tot de vriend die Isaac nodig heeft. Want Isaac gaat door een gitzwarte periode van rouw, waarbij hij zichzelf verwaarloost en zich afsluit van de buitenwereld. In Egg herkent hij bepaalde eigenschappen, zoals eenzaamheid, wat initieel nieuwsgierigheid en zorginstinct aanwakkert. Langzaamaan komt er steeds meer interactie en begrip tussen Isaac en Egg, en vormt Egg steeds meer een lichtpuntje voor Isaac.
“Terwijl Isaac met elk gesprek dat zij voeren steeds iets minder menselijk wordt, wordt Egg juist steeds iets menselijker”.
Terwijl het verhaal levendig beschrijft welke absurde avonturen Isaac en Egg samen meemaken weet de lezer aanvankelijk nog niet waarom Isaac in zo’n diep dal zit, en ook niet wat Egg eigenlijk moet voorstellen. Hierdoor wordt een groot deel van het verhaal een behoorlijk beroep gedaan op de fantasie van de lezer om de absurde situaties die Isaac en Egg meemaken te plaatsen. Later wordt duidelijker wat de eigenlijke situatie is, wat de oorsprong en waarde van Egg is en valt het meeste zijn plek. Ondanks het mooie uiteindelijke plot was het jammer dat de nadruk grotendeels lag bij de onduidelijkheid en absurditeit rondom Egg.
De schrijfstijl is opvallend luchtig en speels, met her en der afwijkende layout (grote letters, woordzoeker etc), en toch bevat het waardevolle boodschappen. Het is een origineel verhaal waarbij een zwaar onderwerp bijzonder wordt benaderd met veel speelsheid en fantasie.
“De werkelijkheid is kwetsbaar. Je hoeft er slechts een zacht tikje op te geven om de schaal te breken”.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Elyra
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
