Boeiend

In het boek “Alle pijn van de wereld” neemt Auteur Arnold Karskens ons mee op avontuur in de persoon van Dick Ricks, oorlogsverslaggever. Vanaf het allereerste leesmoment wordt je gegrepen door het verhaal van Dick Ricks, zijn werk als oorlogsverslaggever. Zo krijg je een kijkje achter de schermen en besef je dat het niet zo maar iets is. Verslag uitbrengen van gebeurtenissen in de brandhaarden van onze wereld. Met gevaar voor eigen leven en veel ellende om je heen. Dit heeft natuurlijk invloed op je als mens zijnde. Zo ook voor Dick Ricks. Hij verandert en zeker niet ten goede. Gaande weg het boek voel je steeds minder sympathie voor de hoofdpersonage. Hier ervaar je hier dan het stukje onbegrip van de buitenwereld naar de hoofdpersoon toe. Het blijft voor de meesten van ons dan ook een ver-van-mijn-bedshow. Je leest er over en legt het dan weer naast je neer. Geen idee wat het verhaal met de verslaggever heeft gedaan.

Niet alleen de militairen kunnen te maken krijgen met PTSS, maar ook de verslaggevers daar ter plaatse. Het boek maakt ook duidelijk dat ook het privéleven er behoorlijk onder kan lijden met alle gevolgen van dien. Je zou mogen hopen dat het thuisfront er begrip voor zou kunnen opbrengen. Maar als een persoon zo veranderd en je er zelfs bang van wordt door zijn gedrag. Waar liggen dan de grenzen voor het thuisfront? Dit is allemaal zeer beeldend beschreven in Alle pijn van de wereld.

Na het lezen van het boek heb je een beetje een idee wat er komt kijken bij het vak van Oorlogverslaggever. Een vak met heel veel risico’s. Mensen die in de brandhaarden van de wereld werken om ons thuis te laten zien wat er gebeurt of juist niet gebeurt. Het boek maakt dat je respect krijgt voor hun werk. Je gaat het met andere ogen bekijken. Je neemt het niet allemaal maar zo aan als zoete koek. Respect voor de mensen die in de brandhaarden van onze wereld hun werk doen in welke hoedanigheid dan ook.