Ruby, Ruby, Ruby!

Het is mij een raadsel waarom dit boek onder de mindfulness radar is gebleven; waarom er niet meer aandacht wordt gegeven aan het simpele feit dat je zelf in staat bent om je hersenpan te trainen.
Je kunt cursussen à la “Hoe kietel je je eigen engeltje in de volle maan” volgen wat je wilt, maar het meeste bereik je door bewuste concentratie en herhaling. Dit is de essentie van het boek. En thank god voor Ruby Wax, want het is nog leuk ook. Wat het interessant maakt, is dat ze haar mening baseert op wetenschappelijk onderzoek en dit vertaalt naar oefeningen die je op weg helpen naar een rustige geest.

Het boek begint met situaties die iedereen herkent; bezig willen blijven tot je een ons weegt, nooit genoeg hebben, afleiding zoeken op alle mogelijke manieren en je innerlijke criticus op repeat (“moeturbatie”noemt mrs. Wax het). Je kent het wel…dé zoektocht naar geluk en je afvragen hoe normaal voelt, waarom anderen dat wel weten en jij dus niet.

In het tweede deel wordt het brein uitgelegd. Dat is rete interessant, maar ook opletten. De neurotransmitters, amygdala en hersenkwabben vliegen je om de oren. Daar haken lezers op af. Zeker omdat het eerste deel totaal anders is. Ik kan alleen maar zeggen, lees toch door! Het derde deel maakt het namelijk helemaal goed, omdat de inhoud uit het eerste en tweede deel de voorzet zijn voor het derde deel. Aan de hand van wetenschappelijk bewijs wordt uitgelegd wat het trainen van je brein voor je kan doen. Hoe je met zelfbeheersing beter in contact met je gevoelens komt, beter slaapt. Enfin; je bent je eigen kookboek. Zeg nou zelf… wil je de ossenhaas zijn of de koude kebab?