Een geweldige tweeluik

In de recensie van Verdronken verleden stelde ik de vraag: En als dat aan het licht komt... wat doet Mia dan? Met Verloren vertrouwen kon ik opnieuw meeleven met het verhaal van Mia en Jackson. Na de cliffhanger uit Verdronken verleden kon ik niet wachten om verder te lezen. Gelukkig hoefde ik niet te lang te wachten.

De relatie van Mia en Jackson wordt gedurende Verloren vertrouwen stabieler, maar toch voelt het niet helemaal zo. Er speelt meer; vooral bij Jackson. Maar wat? Mia is open over haar gevoelens en maakt duidelijk dat Daniel er echt niet meer toe doet, ondanks dat ene voorval. Tijdens het lezen merkte ik dat ik net zo benieuwd werd als Mia naar wat Jackson precies verbergt.

Vanaf het begin zat er een lekkere spanning in het verhaal. Ik wilde blijven lezen, steeds weten wat er zou gebeuren en hoe de twee met hun verleden zouden omgaan. Yorrinda weet de emoties goed op papier te zetten; ik voelde mee met de pijn, de frustratie en de kleine momenten van hoop. De personages zijn herkenbaar; niet perfect, maar juist echt en menselijk.

En dan het thema vertrouwen dat als een rode draad door het verhaal loopt. Yorrinda laat zien hoe lastig het kan zijn om iemand volledig te geloven, zeker als je eerder gekwetst bent. De schrijfstijl is vlot en to the point, waardoor ik het boek bijna in één adem uitlas.

Verloren vertrouwen is een verhaal over liefde, angst en de moed om opnieuw te durven geloven, in elkaar, maar ook in jezelf. Yorrinda weet opnieuw te raken met een verhaal dat dichtbij komt en laat zien hoe sterk vertrouwen kan zijn, zelfs als het er even niet is.