A great American novel!

Eind jaren tachtig verlaat de achttienjarige Pam haar ouderlijk huis in Washington DC. Ze vlucht naar New York City waar ze als zangeres/gitarist in bandjes gaat spelen. Even lijkt haar punkband The Diaphragams door te breken. In die tijd ontmoet ze Joe, een jongen met het syndroom van Williams (EW: verschijnselen kunnen o.a. zijn: zeer sociaal, praatgraag, beperkt motorisch vermogen, taalkundig sterk). Hij speelt basgitaar en componeert iedere dag minstens één song. Bij hem leert ze Daniel Svoboda kennen, corrector van juridische teksten, maar een man met een missie: hij wil een platenlabel beginnen. Met wie anders zou hij beter zijn eerste single kunnen opnemen dan met Joe.

Na drie maanden ontdekt de 23-jarige Pam dat ze zwanger is. Daniel overtuigt haar hun kind te houden en in 1992 wordt Flora geboren. Joe is helemaal gek van de baby. Inmiddels heeft Pam een baan als programmeur bij een softwarebedrijfje. Een prima excuus voor Joe om te pas en te onpas voor Flora te zorgen. Na een slow start, er worden meer singles ter promotie weggegeven dan dat er worden verkocht, wordt in 2001 een van Joe’s nummers opgepikt door Atlantic Records en binnen de kortste keren is Joe een ster. Met alle nadelen van dien: groupies, gold diggers en ander gespuis die iets van hem willen. Gwen, één van hen, weet hem in te palmen. Het meisje heeft een verderfelijke invloed op de rockstar. Als dat op 9/11 escaleert, blijken alle telefonische hulpdiensten van de stad onbereikbaar.

Pam, Daniel en Flora ontvluchten het ‘Armageddon’. Zij trekken in bij Pams ouders, voor zolang dat nodig is. De villa aan Cleveland Park biedt een oase van rust. Als Daniel ongeveer een week later van Joe’s lot verneemt, vertrekt hij hals over kop naar NYC, enkele dagen later gevolgd door Pam. De grootouders stellen voor dat Flora voorlopig in Washington blijft. Ze heeft het naar de zin bij opa en oma, al mist ze Joe, de naïeve goedzak waarmee ze zoveel tijd heeft doorgebracht. Niemand vertelt haar wat er met hem is gebeurd. In de weekends bezoekt ze haar ouders in NYC, de stad die ze is ontgroeid voor ze er erg in heeft. Van een ‘Big Apple girl’ ontpopt Flora zich als een natuurmeisje. Ze gaat op vioolles, “want een viool heeft ook vier snaren, net als de gitaar van Joe,” en ontwikkelt een liefde voor klassieke muziek.

Tijdens haar middelbareschooltijd is Flora zich steeds bewuster van de vernietiging van de aarde. Ze gaat dan ook environmental engineering studeren aan de kakkineuze George Washington University. Haar streven: voorkomen dat de aarde meer dan 2 °C zal opwarmen.

Tien jaar na zijn dood verschijnt er een compilatie van Joe’s werk: een box met acht cd’s en een boek van 250 pagina’s met (delen van) songteksten. Ineens is Joe weer hot. Flora ziet het met lede ogen aan. Flora denkt er het hare van. Ze besluit in actie te komen en sluit zich aan bij een VN ontwikkelingsprogramma in Ethiopië. Daar zal zij boertjes helpen duurzaam een bestaan voor zichzelf op te bouwen. Ter plekke blijkt de grond echter te worden geëxploiteerd door een zogenaamde weldoener. Hij heeft er een enorme, lucratieve eucalyptusplantage. Als Flora haar projectleider vraagt wat zij hiertegen kunnen ondernemen, zegt deze:

“They are screwed (EW: de boertjes), they need to get out of here. Go home, and tell everybody they are coming. That’s what you need to do.”

Gedesillusioneerd keert Pam terug naar Washington DC, waar ze haar zorgen over het klimaat deelt met oma Ginger. Zij antwoordt:

“All the beauty in the world isn’t saving us from climate change. It’s going to take idealists like you, all working together.”

Na summa cum laude te zijn afgestudeerd in soil degradation, ziet ze helder voor ogen wat de enige oplossing is de planeet te redden: stop economische groei. Daartoe sluit ze zich aan bij de kleine Green Party. Via de politiek leert ze de ruim twintig jaar oudere campagnestrateeg Bull Gooch kennen. Deze bloeit op in haar nabijheid, ondanks zijn wanhoop als hij ziet hoe de Democratische Partij haar pijlen op de verkeerde persoon richt, Ted Cruz:

“What you need is cyber hackers. You need to be sucking up to Edward Snowden to see if he has anything. Offer Julian Assange a job in the administration right now. I’m begging you. The future of mankind depends on us.”

De democraten verbreken de banden met Gooch, die even later zijn gelijk krijgt: de maniakale idioot waarvoor hij hen heeft gewaarschuwd, de man die zijn leven lang al wegkomt met grote misstanden en –daden, wordt de nieuwe president van de VS. Voor Flora lijkt de geschiedenis zich inmiddels te herhalen.

Zink heeft met Doxology een great American novel geschreven, een prachtige roman die getuigt van grote maatschappelijke betrokkenheid. Zij is daarbij een ster in het scheppen van karakters.