Moeten we zelfmoord voorkomen?

7 Mei werd Grunberg geïnterviewd door Hugo Borst in Den Haag. Wat een heerlijk duo. Vroeger spraken we in Nederland over ‘de grote drie’ (wat er natuurlijk vijf hadden moeten zijn: Claus en Haasse hoorden daarbij). Heden ten dage is er wat mij betreft nog maar één: Grunberg. Nou vooruit, twee: ook Maartje Wortel reken ik tot de GROTE auteurs van deze tijd. Sorry: Jamal Ouariachi mag ik niet vergeten, dus toch weer ‘de grote drie’.
Moedervlekken zou gaan over Grunbergs moeder. Die moeder komt echter nauwelijks in het boek voor. Moeder? Vader! Psychiater Kadoke (klemtoon op laatste e) kan zich niet beheersen bijRose, de Filipijnse verzorgster van moeder. Noem het een verkrachting. Daarna is er een probleem: wie moet er nu voor ‘moeder’ zorgen? Uiteindelijk trekt hij zelf weer bij haar in. Als hij de psychotische Michette onder behandeling krijgt, denkt hij de oplossing te hebben gevonden: Michette gaat moeder helpen. Zijn moeder zal structuur aanbrengen in het leven van de suïcidale jonge vrouw. Voor hij het weet verbrandt Kadoke de protocollen waarachter psychiaters zich verschuilen. Michette biedt zich met regelmaat aan hem aan: waarom zwelg je in je eigen lijden? Neuk me, neem me. Ongewild wordt zij psychiater van de psychiater. En ondertussen valt Kadoke, zoals hij het zelf noemt, dieper en dieper.
Moedervlekken is een ouderwets goede Grunberg, een boek met ‘scherpe randjes’, een roman die tot nadenken stemt. Hoe is het met onze zorg gesteld? Moeten we - tegen beter weten in - mensen beschermen tegen hun wens uit het leven te stappen? Lezen dit boek, en er daarna met uw naasten over praten. Het zal uw wereld verrijken.