Gelukkig hebben we Fjodor nog

Christine verlaat haar echtgenoot Paul voor haar sportleraar. Geschokt, gekwetst en vernederd blijft Paul achter met hun golden retriever Fjodor. Ondanks zijn baan, docent Nederlands in het secundair onderwijs, vereenzaamt hij. Daar lijkt verandering in te komen als hij tijdens een filmvoorstelling Ava ontmoet, dochter van de man die met kennis van zaken iedere film inleidt. Ze is bedrijfsarts bij de Belgische Spoorwegen. Ook Ava is verlaten door haar grote liefde Peter. Na haar relatiebreuk is zij bij haar moeder ingetrokken in de vervallen ouderlijke villa. Moeder en dochter vliegen elkaar daar continu in de haren.

Paul en Ava bezoeken steeds vaker samen een film en als de strijd tussen moeder en dochter weer eens hoog is opgelopen, besluit Ava tijdelijk bij Paul in te trekken. Hij begint aan haar aanwezigheid te wennen, koestert zich in deze platonische vriendschap. Hun karakters verschillen echter hemelsbreed: Paul is op zoek naar zekerheid, huisje-boompje-beestje zo je wilt, terwijl Ava zich door de waan van het moment laat leiden. Zij heeft manische trekjes welke ertoe leiden dat zij Paul niet de zekerheid van een vriendschap-door-dik-en-dun kan bieden. Uiteindelijk gaan zij ieder dan ook hun eigen weg. Paul via contactadvertenties, Ava op zoek naar ‘de man’ waar zij op slag verliefd op kan worden.

Fjodor reageert verschillend op Pauls contacten. De hond is voor het baasje een graadmeter of een vrouw deugt of niet. Tevens is Fjodor een vaste waarde: de hond is er altijd voor hem, wat er ook gebeurt. Ava komt terug, maar vertrekt weer even snel. Is Paul werkelijk alleen maar geïnteresseerd in een hechte vriendschap met haar of staat er meer op het spel?

‘Zonder liefde’ kabbelt een beetje voort. Diepe emoties tref je zelden aan bij de protagonist(en). Het leven van Paul getuigt van een ergerniswekkende lijdzaamheid. In tegenstelling tot zijn eerdere boeken mist ‘Zonder liefde’, mede door de stemmen van de verschillende passanten die Brijs nauwelijks in stijl van elkaar onderscheidt, de kracht waarmee de auteur je in zijn vorige werk zijn verhalen in sleurde. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ‘Zonder liefde’ als een nachtkaars uitgaat.