Lezersrecensie
Weergaloos!
Bepaalde auteurs weten een diepe indruk te maken op hun lezers. Veel mensen kennen dat boek dat ze als kind lazen en dat ze nooit vergeten zijn, omdat de gecreëerde wereld je heeft meegevoerd en zich in je geworteld heeft. Moeiteloos roep je het gevoel op dat je tijdens het lezen had, zie je de beelden weer voor je en ben je weer even daar, in die wereld waar je geen genoeg van kon krijgen.
Als volwassene raken boeken ons ook, maar bijna nooit meer zo diep als toen. Bij mij kwam daar in eerste instantie verandering in door Stephen King, alhoewel ik nog een kind was toen ik hem ontdekte. Maar ik was in de twintig toen ik Mel Hartman aan dat lijstje toe kon voegen. Haar schrijven raakte iets, haar stijl nam mij mee en ik werd verliefd op het universum dat zij geschapen had.
Toen zij dan ook aankondigde dat ze haar pen weer had opgepakt, na een schrijfpauze, was mijn vreugde meer dan groot! Langzaam maar zeker kwam de dag dichterbij dat ik weer kon genieten van haar nieuwste boek: Als doden dromen. Niet alleen is het een prequel op de Fantasiejagers, een serie waar ik geen genoeg van kon krijgen, maar tevens is het weer een geheel ander verhaal, opzichzelfstaand en als kers op de taart een Young Adult. Mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Zou het Mel weer lukken?
Daar kan ik volmondig ja op zeggen! Wederom weet zij de lezer voor zich te winnen en mee te voeren naar letterlijk een droomwereld: Terr.
In deze urban fantasy maak je kennis met April. Anders dan in de meeste YA is zij heerlijk ongenuanceerd, niet bepaald vrolijk te krijgen en je zou door deze combinatie ook denken niet al te sympathiek, maar het tegendeel is waar. Met het hart op de tong, impulsief en bij vlagen sarcastisch is zij diep van binnen juist een behoorlijk gevoelsmens. Of, nou ja, half ripper en half sirene, maar dat is een kleinigheidje. Wat ook een beetje tegenzit is dat zij met haar stem de doden (tijdelijk) tot leven kan wekken. En dat gebeurt dus per ongeluk. Want ja, ook zij maakt wel eens een foutje.
Al snel had zij gehoopt dat het nooit was gebeurd, want deze ondoordachte actie zet een reeks gebeurtenissen in gang waar April zonder pardon in meegesleept wordt.
April leeft en woont op Aarde en de dode heeft een klein en simpel verzoek voor haar: haar horloge naar haar broer op Terr brengen. Over het algemeen is zij de beroerdste niet, dus voldoet zij aan dit verzoek. Hup, door de dimensie scheur en snel weer terug naar haar geliefden. Maar het loopt héél anders. Ze ontdekt dat Terr in groot gevaar verkeert en ze moet alles op alles zetten om haar wereld te redden van zijn ondergang. Zowel op Terr als op Aarde lopen de wezens groot gevaar. Met enkele aanknopingspunten, maar vooral veel vraagtekens, gaat zij op zoek naar de ware toedracht met gevaar voor eigen leven.
Enerzijds spat de fantasy van de pagina's af. De meest bizarre wezens passeren de revue, en daar komt de kracht van Mel om de hoek kijken. Met haar nuchtere omschrijving, bijna terloops, is het nog geloofwaardig ook. Door haar verhaal zou zelfs de meest nuchtere persoon bijna schoorvoetend toegeven dat ze best eens zouden kunnen bestaan. Mel weet namelijk als geen ander een andere dimensie neer te zetten en deze met logica en bijzonder goede verklaringen te verweven met onze wereld. Ik denk dat dat dan ook precies de reden is dat zij mij zo weet te raken. Met haar moeiteloze en vlotte schrijfstijl is zij wat mij betreft de koningin op het gebied van een wereld neerzetten op papier.
Naast deze factoren klopt alles. De setting, de uiteenlopende en goed uitgedachte personages en natuurlijk het verhaal zelf. Want dat staat als een huis. Ik jubel daarom vrolijk verder dat Mel ons trakteert op een nieuwe en tevens oude bekende wereld en met verve en overduidelijk een schrijvers hart haar personages weer een stem en vorm geeft en de droomwereld tot leven brengt. Want dat dromen? Dat zal na het lezen van dit verhaal een geheel andere dimensie krijgen. Je bent gewaarschuwd.
Als volwassene raken boeken ons ook, maar bijna nooit meer zo diep als toen. Bij mij kwam daar in eerste instantie verandering in door Stephen King, alhoewel ik nog een kind was toen ik hem ontdekte. Maar ik was in de twintig toen ik Mel Hartman aan dat lijstje toe kon voegen. Haar schrijven raakte iets, haar stijl nam mij mee en ik werd verliefd op het universum dat zij geschapen had.
Toen zij dan ook aankondigde dat ze haar pen weer had opgepakt, na een schrijfpauze, was mijn vreugde meer dan groot! Langzaam maar zeker kwam de dag dichterbij dat ik weer kon genieten van haar nieuwste boek: Als doden dromen. Niet alleen is het een prequel op de Fantasiejagers, een serie waar ik geen genoeg van kon krijgen, maar tevens is het weer een geheel ander verhaal, opzichzelfstaand en als kers op de taart een Young Adult. Mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Zou het Mel weer lukken?
Daar kan ik volmondig ja op zeggen! Wederom weet zij de lezer voor zich te winnen en mee te voeren naar letterlijk een droomwereld: Terr.
In deze urban fantasy maak je kennis met April. Anders dan in de meeste YA is zij heerlijk ongenuanceerd, niet bepaald vrolijk te krijgen en je zou door deze combinatie ook denken niet al te sympathiek, maar het tegendeel is waar. Met het hart op de tong, impulsief en bij vlagen sarcastisch is zij diep van binnen juist een behoorlijk gevoelsmens. Of, nou ja, half ripper en half sirene, maar dat is een kleinigheidje. Wat ook een beetje tegenzit is dat zij met haar stem de doden (tijdelijk) tot leven kan wekken. En dat gebeurt dus per ongeluk. Want ja, ook zij maakt wel eens een foutje.
Al snel had zij gehoopt dat het nooit was gebeurd, want deze ondoordachte actie zet een reeks gebeurtenissen in gang waar April zonder pardon in meegesleept wordt.
April leeft en woont op Aarde en de dode heeft een klein en simpel verzoek voor haar: haar horloge naar haar broer op Terr brengen. Over het algemeen is zij de beroerdste niet, dus voldoet zij aan dit verzoek. Hup, door de dimensie scheur en snel weer terug naar haar geliefden. Maar het loopt héél anders. Ze ontdekt dat Terr in groot gevaar verkeert en ze moet alles op alles zetten om haar wereld te redden van zijn ondergang. Zowel op Terr als op Aarde lopen de wezens groot gevaar. Met enkele aanknopingspunten, maar vooral veel vraagtekens, gaat zij op zoek naar de ware toedracht met gevaar voor eigen leven.
Enerzijds spat de fantasy van de pagina's af. De meest bizarre wezens passeren de revue, en daar komt de kracht van Mel om de hoek kijken. Met haar nuchtere omschrijving, bijna terloops, is het nog geloofwaardig ook. Door haar verhaal zou zelfs de meest nuchtere persoon bijna schoorvoetend toegeven dat ze best eens zouden kunnen bestaan. Mel weet namelijk als geen ander een andere dimensie neer te zetten en deze met logica en bijzonder goede verklaringen te verweven met onze wereld. Ik denk dat dat dan ook precies de reden is dat zij mij zo weet te raken. Met haar moeiteloze en vlotte schrijfstijl is zij wat mij betreft de koningin op het gebied van een wereld neerzetten op papier.
Naast deze factoren klopt alles. De setting, de uiteenlopende en goed uitgedachte personages en natuurlijk het verhaal zelf. Want dat staat als een huis. Ik jubel daarom vrolijk verder dat Mel ons trakteert op een nieuwe en tevens oude bekende wereld en met verve en overduidelijk een schrijvers hart haar personages weer een stem en vorm geeft en de droomwereld tot leven brengt. Want dat dromen? Dat zal na het lezen van dit verhaal een geheel andere dimensie krijgen. Je bent gewaarschuwd.
1
Reageer op deze recensie