Elston flikt het gewoon weer!

Na 10 blind dates en De regels van het verdwijnen was ik al compleet idolaat van Elston. Niet alleen zijn het twee totaal uiteenlopende verhalen, waarmee ze haar veelzijdigheid als auteur bewezen heeft, maar vooral een heerlijk meeslepende schrijfstijl, meer dan geweldige personages en fantastische verhalen completeren het geheel. Ze weet de lezer vanaf zin één te overtuigen met zo'n stijl en pakkend begin waardoor je meteen weet: dit boek gaat hem worden!
Toen ik op diverse social media kanalen zag dat er een nieuw boek van haar in aantocht was, heb ik dan ook even heel hard gegild. Niet dat ik meteen door had dat het een boek van Elston betrof trouwens, want in eerste instantie zag ik alleen een waanzinnige cover, zo eentje waarvan je hart meteen sneller gaat kloppen. En die titel, pure liefde! Dus toen het uiteindelijk, na verliefd de beschrijving gelezen te hebben, tot mij doordrong dat het ook nog eens door Elston geschreven was, kon mijn dag niet meer stuk.
Had ik al gezegd dat ik fan was?
Met zoveel superlatieven en torenhoge verwachtingen ligt een teleurstelling op de loer, ik was dan ook zéér benieuwd hoe mijn leeservaring zou zijn.

Daar kan ik kort over zijn: ze flikt het hem gewoon weer! Maar voor ik verder ga met bijna geobsedeerde liefdesverklaring, eerst eens even een kleine glimp waar het verhaal over gaat.
Tijdens een ochtend jagen vindt een jongen de dood. Hij is letterlijk uit zijn laarzen geblazen door een geweerschot. De enige andere aanwezigen zijn zijn vrienden; één van hen moet hier dan ook verantwoordelijk voor zijn. Maar in plaats van een intensief onderzoek, willen de gezagvoerders niets liever dan het in de doofpot stoppen. Ze hebben immers hun gehele carrière en status aan de ouders van de jongens te danken.
Kate, die een bijbaantje bij de assistent-officier van justitie heeft, en dus medeverantwoordelijk of er een rechtszaak komt of niet, heeft echter haar eigen geheimen en motieven om dit mysterie op te lossen. Zij wil niets liever dan gerechtigheid. Op eigen initiatief start zij dan ook een zoektocht naar de waarheid, maar dat komt haar duur te staan.

Elston weet dit concept goed uit te werken. Sommige wendingen zie je aankomen, maar het hoe en waarom is een volkomen raadsel. Andere wendingen weten je daarentegen compleet te verrassen, waardoor deze whodunit niet alleen tergend spannend is, maar er ook voor zorgt dat je wordt meegesleept in dit ultieme moordmysterie.
Iedereen lijkt een eigen motief te hebben en niets is wat het lijkt. Elston gebruikt de nodige geheimzinnigheid, waardoor de uiteindelijke antwoorden lang op zich laten wachten. Voor de lezer is dat pure perfectie, want zodoende word je tegen wil en dank geheel meegenomen door Kate en de situaties waarin zij terechtkomt.
Kate zelf weet sowieso de nodige sympathie bij de lezer op te wekken door haar karakter, maar ook door de manier waarop de auteur haar aan de lezer presenteert. Ze weet je te raken en ontroeren, aan het lachen te maken en ze heeft de gave om je plaatsvervangend boos te laten zijn. De auteur heeft ervoor gekozen de andere personages wat meer op de vlakte te houden, waardoor je constant door de ogen van Kate kijkt. Een prima aanpak, want dit geeft het geheel net dat beetje extra mysterie en net dat beetje meer inlevingsvermogen in Kate.

Wat mij betreft heeft Elston bewezen dat wat zij ook schrijft, het meteen tot de absolute top behoort. Na het lezen van dit boek, wat ik echt iedereen aanraad (!), is mijn fan zijn uitgegroeid tot buitenproportionele hoogte. Eigenlijk wil ik dan ook zo weinig mogelijk verklappen, omdat dit zo'n verhaal is dat je blanco in moet gaan. Het is een ervaring die ik elke liefhebber van YA-moordmysteries gun. Bereid je dan ook voor op uit je laarzen geblazen worden! ;-)