Idyllische dystopie

In H@ck, het instituut, schetst Mirjam Mous in eerste instantie een idyllische toekomst. Er zijn geen oorlogen meer, geen honger en de aarde wordt niet meer uitgeput waardoor een einde is gekomen aan natuurgeweld, luchtvervuiling en klimaatsveranderingen. Het is een wereld waarin geen ruimte is voor verspilling. De Bange Jaren, zoals ons heden in dit verhaal genoemd wordt, en waarin een derde wereldoorlog reëel leek en we te maken hadden met veelvuldig terrorisme zijn voorbij. Maar je moet je natuurlijk wel aan de regels houden van de vijf nieuwe leiders…

Holden doet dat niet. Tijdens een ontdekkingstocht door een natuurgebied, wat eigenlijk helemaal niet mag, vindt hij een schuilkelder uit onze tijd vol voedsel en vuurwerk. Hij doet zich tegoed aan heerlijke ananas uit blik en steekt tijdens een feestdag de vuurpijlen af. Dat is ten zeerste verboden, het zorgt immers voor luchtvervuiling en men kan erdoor gewond raken. De handhavers weten hem al snel op te sporen en hebben een vreemd voorstel voor hem. Hij komt terecht in het Cliffton Instituut, een plek voor criminelen en mensen die zich niet aan de regels houden, met een gevaarlijke missie.

Het verhaal is geschreven vanuit twee perspectieven: Holden en zijn zusje Prissy. Zij ontvangt op haar beurt mysterieuze berichten op haar camphone, de nieuwste soort telefoon. De afzender weet van werkelijk elke stap die zij zet, ze is duidelijk gehackt. Ondertussen heeft zij een vreemd gevoel bij de arrestatie van haar broer, iets klopt er niet. Maar wat? En kan haar hacker haar helpen om de waarheid te achterhalen?

H@ck, het instituut, is zo’n verhaal dat zomaar echt zou kunnen gebeuren. De toekomst die Mirjam Mous schept, voelt daardoor levensecht aan. Het lijkt een utopie, maar door de gebeurtenissen beleef je het als een regelrechte dystopie. Want hoe mooi het geschetste beeld ook lijkt, mensen blijken altijd een schaduwkant te hebben waardoor niets is wat het lijkt. Juist dat gegeven zorgt voor een beklemmende sfeer en geeft Het Instituut de kracht van het verhaal.

Door de relatief korte hoofdstukken en spanningsopbouw, wat extra versterkt wordt door de vele plotwendingen, vlieg je werkelijk door het boek heen. Holden en Prissy zijn geweldige personages; slim, vindingrijk, sympathiek en boeiend. Samen met hen dit avontuur aangaan is dan ook alles behalve een straf.
De gebeurtenissen zelf volgen elkaar in rap tempo op, waardoor je al snel de wereld om je heen vergeet. Je wordt zonder pardon en per direct compleet meegezogen in hun leven, wat ook nog eens wordt gevoed door de beeldende en filmische schrijfstijl van de auteur. In haar eerdere boeken heeft zij dit al veelvuldig bewezen, niet voor niets heeft zij een behoorlijk trouwe fanbase opgebouwd. En terecht! Want schrijven kan zij en aan het neerzetten van een compleet nieuwe wereld met levensechte personages geen gebrek.
Ik raad dan ook aan om jezelf op de bank te nestelen, te zorgen voor voldoende eten en drinken en eventueel een deken, want als je eenmaal begint, is het onmogelijk om te stoppen. Wat volgt is een explosieve finale, waardoor je vol ongeduld wacht op het vervolg. Wees dus goed voorbereid ;-).