Het mysterie spat van de pagina's af

Vaak lees ik mindere recensies en reacties op Riley Sager, maar zelf ben ik fan vanaf het eerste boek: De laatste meisjes. Wat het is dat mij zo intrigeert durf ik je niet te vertellen. Of het nou de pakkende schrijfstijl, de innemende hoofdpersonages of de opbouw is; feit is dat Sager mij altijd per direct weet te overtuigen en in te pakken.
Met Sluit alle deuren komt daar een schepje bovenop. Het mysterie spat van de pagina’s af en hoe! Maar voor ik daar verder over vertel, eerst weer even terug naar het begin.
Toen ik begon te lezen had ik nog geen idee wat ik kon verwachten, al wekte de flaptekst meteen mijn interesse. Het leek mij een kruising tussen een thriller en door de kreet die op de cover prijkt (‘maak plaats Rosemary’s baby!’) tevens een verhaal met een lichtelijk bovennatuurlijk tintje. Vooral wat dat laatste betreft kwam ik niet bedrogen uit, en laat dat nou juist he-le-maal mijn soort boeken zijn. Al snel vergat ik dan ook de wereld om mij heen en verdween samen met Jules in de perikelen van het beroemde Bartholomew in Manhattan.

Jules, een bijzonder leuk hoofdpersonage, weet je meteen voor zich te winnen. Ondanks haar situatie (baan en vriend op dezelfde dag kwijt) en terugblikken naar een duister verleden, merk je meteen dat je te maken hebt met een sterke vrouw die er alles aan doet om haar hoofd boven water te houden. Dakloos en blut ontdekt zij een advertentie waarin gevraagd wordt om tegen een vergoeding op een appartement te passen. Tot haar verbijstering blijkt het om het meest prestigieuze en mysterieuze complex van New York te gaan: het Bartholomew. Dit beroemde gebouw is de ultieme droom, alleen de rijksten wonen hier, al weet niemand wie precies, want de bewoners hechten zeer aan hun privacy. Jules kan het dan ook niet bevatten: als baan in een appartement wonen en nog flink betaald krijgen ook. Een droom komt uit. Dat de regels wat vreemd zijn, neemt zij op de koop toe. Geen bezoek, elke nacht moet doorgebracht worden in de woning en ze mag met niemand erover praten.
Natuurlijk vindt zij het wat vreemd, maar met het vooruitzicht op deze ultieme droom oplossing weet zij dit alles te vergoelijken.
Dat een andere oppasser, Ingrid, haar waarschuwt en doodsbang lijkt te zijn, lijkt haar dan ook onzin. Tot Ingrid verdwijnt en niet de eerste oppasser blijkt te zijn die dit overkomt…

Het Bartholomew is de perfecte setting. Een gotisch gebouw, behang dat lijkt te bestaan uit schreeuwende gezichten en vreemde geluiden in de nacht. In het begin heb je, net als Jules, overal een logische verklaring voor, tot zij in het verleden van het gebouw duikt. Wat ze ontdekt zou niet misstaan in settings als American Horror Story en geeft het verhaal dan ook net even dat beetje meer. Tel dit vleugje op bij de mysterieuze verdwijning van Ingrid, het bizarre gedrag van een aantal bewoners en de vreemde regels en al snel grijpt Sluit alle deuren je bij de strot.
Toegegeven: een aantal aspecten zijn voorspelbaar, net zoals in vrijwel elke horror en thriller, maar dat maakt het verhaal beslist niet minder spannend. Juist omdat Jules je als lezer verovert, móét je weten wat het ware geheim is van het Bartholomew, de bewoners en de verdwijningen. Vooral omdat ze al snel zo verstrikt raakt, en haar eigen veiligheid op het spel komt te staan, is het geheel een opbouw om u te zeggen. En laat het nou ook nog eens perfect gedoseerd zijn. Omdat je door de ogen van Jules het verhaal meemaakt, krijg je constant kleine brokjes informatie gevoerd, afgewisseld met steeds meer duidelijkheid over zowel haar heden als verleden. Want dat het laatste haar gevormd heeft en vooral het hoe, is de ultieme aanvulling die net even dat stukje meer veelzijdigheid geeft aan deze thriller. Als je dat optelt bij alle eerder genoemde aspecten, is het dan ook geen wonder dat je geen dertien in een dozijn thriller moet verwachten. Integendeel zelfs. Sager geeft zich volledig en weet alle draadjes en puzzelstukjes zo te verweven dat er een weergaloos plot is ontstaan dat alles behalve teleurstellend, afgeraffeld of een desillusie is.

Wegleggen is dus geen optie. Lees dit verhaal op een tijdstip dat je niets meer hoeft te doen, want voor je het weet heeft het Bartholomew je in zijn klauwen. Voor Jules is ontsnappen niet mogelijk, maar voor de lezer evenmin. Al met al is Sluit alle deuren wederom een thriller van formaat van een in mijn ogen fenomenale en begaafde auteur.