Laat je onderdompelen in de magie

Dit eerste deel van de Van Helsingkronieken leest als een kabbelend beekje met hier en daar een stroomversnelling. De auteur heeft dit verhaal met duidelijk zoveel plezier geschreven, dat het voelt als een warme deken. Geborgen en veilig neemt zij je mee naar de door haar geschetste wereld, waarin magie tot leven komt en bijzonder treffende personages je bij de hand nemen.
Nu heb ik al een voorliefde voor magische wezens, maar Blade heeft ze tot leven weten te wekken. Al kom ik daar later op terug.

In Het apocalypsverbond maak je kennis met de heks Lux. De intro is meteen een goede binnenkomer; Lux is namelijk op de brandstapel beland en met haar doeltreffende schrijfstijl, die haar simpel af lijkt te gaan, schetst de auteur per direct een beeld dat je deze wereld in weet te trekken.
Lux staat echter niet op de lijst van de Dood. Hij heeft andere plannen met haar en stelt haar voor de keuze: voor eeuwig ronddwalen in zijn wereld of het opnemen tegen het kwaad.
De Dood heeft hulp nodig, aangezien zijn Broeders, de vier ruiters, spoorloos verdwenen zijn. Zij zijn in het bezit van Turbatio Mala, een duister genootschap dat de wereld wil onderwerpen aan hun magie en afstevent op de Apocalyps.
Met een kans op een tweede leven, neemt Lux deze uitdaging dan ook aan en samen met haar bondgenoten stort zij zich in dit avontuur om de wereld van de ondergang, maar tevens zichzelf, te redden.

Het gegeven is origineel en goed uitgewerkt. Niet alleen Lux is een bijzonder levensecht personage, door gebruik te maken van andere uiteenlopende karakters is de creativiteit van de auteur meteen bewezen.
Rox, een kunstenares en toekomstziener.
Cassie, een voortvarend type en tevens Pixie.
Maar wat mij betreft is het River die de veelzijdigheid van de auteur en het bondgenootschap echt leven in weet te blazen. Een menselijke dief, die het eigenlijk niet zo op magie heeft, maakt het gezelschap compleet.
Je beleeft het verhaal weliswaar door de ogen van Lux, maar alle personages komen ruimschoots aan bod, zo ook de Dood.
De auteur laat deze personages in al hun facetten zien, zowel hun sterke kanten als valkuilen. Je leert ze gaandeweg steeds meer kennen, waardoor zij voor de lezer aan gaan voelen als vrienden. Het is onmogelijk om geen binding met ze te krijgen en dat is meteen een kracht, want hierdoor is het tevens onmogelijk om het boek weg te leggen.

Toch is dat niet de enige kracht van de auteur. Zoals al eerder gezegd heeft Morgan een zeer fijne schrijfstijl, waardoor je zonder moeite het verhaal in een ruk uitleest. Ook weet zij de spanning vast te houden, ondanks dat de wat meer intuïtieve lezer van tevoren weet wat er staat te gebeuren. Toch doet dit geenszins afbreuk aan het verhaal, omdat de auteur dit ruimschoots weet te compenseren met voelbare emoties, een meer dan fijne spanningsboog en een verhaal waarbij de magie van de pagina’s spat. Er is duidelijk over nagedacht en deze originele strijd tussen goed en kwaad heeft je al snel in zijn ban.

Dit is beslist een debuut dat naar meer smaakt. Er is behoorlijk wat ruimte voor verdere uitwerking van deze wereld, waardoor je als lezer staat te popelen om je weer onder te laten dompelen. Wat mij betreft zeker een auteur om in de gaten te houden, want met haar liefde voor fantasy en de gave om deze om te toveren in een zelfbedachte wereld, zit het meer dan goed!