Lezersrecensie
Hoe goed denk je iemand te kennen
Het verhaal speelt zich af in de jaren 80 gaat over Diana en Moniek, dit zijn 2 beste vriendinnen die elkaars tegenpolen zijn. Diana heeft een antiek winkeltje “de verborgen parel” en leidt een rustig leven en geeft niks om het uiterlijk. Moniek is een model en leidt een hectisch, druk leven en draait alles om uiterlijk vertoon. Ze zijn vriendinnen geworden op de middelbaren school en beschouwen elkaar als familie.
Moniek komt terug van een reis uit Haïti waar ze modellenwerk had. Diana haalt haar op van het vliegveld en ze gaan terug naar het huis van Diana. Moniek haalt daar een apart, eeuwenoud beeldje uit de koffer, waar ze nogal geheimzinnig over doet. Het beeldje is van zwart hout en er zit blauwe verfresten op. Diana zou het graag in de winkel hebben, maar Moniek wit dat niet hebben en laat dit kribbig weten. Dan verteld Moniek terloops dat ze weer terug is bij haar gewelddadige ex Ron. Er ontstaat een woordenwisseling en Moniek gaat weg.
Een paar dagen later staat de politie in de vroege ochtend op de stoep bij “de verborgen parel” en krijgt Diana te horen dat Moniek is overleden. Diana is ervan overtuigd dat haar dood niet natuurlijk is en dat Ron erbij betrokken is. Ze gaat op onderzoek uit en bevraagd ook gezamenlijke vrienden. Hierdoor komt ze achter een aantal ontdekkingen en vraagt zich steeds meer af hoe goed ze iedereen kent.
Het verhaal wisselt tussen Moniek en Diana. En heeft flashbacks naar het verleden om de gebeurtenissen die zich nu afspelen te ondersteunen. Door de vlotte filmische schrijfstijl vlieg je door het verhaal en wordt de spanning langzaam opgebouwd. De twist zit in het plot en deze zie je niet aankomen. Een thriller zou ik het niet noemen, eerder een spannende who donnit. Dank je wel vrouwenthrillers en De crime compagnie dat ik namens jullie heb kennis mogen maken met Sophie Wester en dat ik het boek heb mogen lezen.
Moniek komt terug van een reis uit Haïti waar ze modellenwerk had. Diana haalt haar op van het vliegveld en ze gaan terug naar het huis van Diana. Moniek haalt daar een apart, eeuwenoud beeldje uit de koffer, waar ze nogal geheimzinnig over doet. Het beeldje is van zwart hout en er zit blauwe verfresten op. Diana zou het graag in de winkel hebben, maar Moniek wit dat niet hebben en laat dit kribbig weten. Dan verteld Moniek terloops dat ze weer terug is bij haar gewelddadige ex Ron. Er ontstaat een woordenwisseling en Moniek gaat weg.
Een paar dagen later staat de politie in de vroege ochtend op de stoep bij “de verborgen parel” en krijgt Diana te horen dat Moniek is overleden. Diana is ervan overtuigd dat haar dood niet natuurlijk is en dat Ron erbij betrokken is. Ze gaat op onderzoek uit en bevraagd ook gezamenlijke vrienden. Hierdoor komt ze achter een aantal ontdekkingen en vraagt zich steeds meer af hoe goed ze iedereen kent.
Het verhaal wisselt tussen Moniek en Diana. En heeft flashbacks naar het verleden om de gebeurtenissen die zich nu afspelen te ondersteunen. Door de vlotte filmische schrijfstijl vlieg je door het verhaal en wordt de spanning langzaam opgebouwd. De twist zit in het plot en deze zie je niet aankomen. Een thriller zou ik het niet noemen, eerder een spannende who donnit. Dank je wel vrouwenthrillers en De crime compagnie dat ik namens jullie heb kennis mogen maken met Sophie Wester en dat ik het boek heb mogen lezen.
1
Reageer op deze recensie