Wanneer we andermans dromen volgen

Vader Rutger, moeder Kim en hun achtjarige dochter Peru, gaan een half jaar zeilen voor het Caribische gebied. Het klinkt te mooi om waar te zijn. Op zee is Rutger heel streng en volgt alle regels op de voet. Het is niet niks om 24 uur op een klein bootje met z’n 3e te zitten. Dit zorgt voor veel spanning en frustratie.
Rosalie is als jonge tiener haar ouderlijk huis uit gevlucht. Ze is nu moeder van 3 prachtige meiden en zwanger van een vierde kindje samen met haar man Raoul. Ze hebben het niet breed. En om geld in het laatje te krijgen begeeft Raoul in het criminele circuit.
Als Rutger, Kim en Peru onderweg zijn naar Colombia krijgen ze midden in de nacht een aanvaring met een klein bootje. De bemanning van dit bootje stapt over en kapen de boot. Echter kunnen deze niet zeilen. Op dat moment zijn Rutger en Kim volledig op elkaar aangewezen om het er levend vanaf te brengen.

Eva Nagelkerke is een pseudoniem voor de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke. Niet mijn droom is het zesde boek wat ze uitbrengen. De schrijfstijl is erg fijn. Korte hoofdstukken die duidelijk aangeven vanuit wie er geschreven wordt maken dat het makkelijk en vlot om te lezen is. De spanning bouwt zich naarmate het verhaal op. Het verhaal is geschreven vanuit twee verhaallijnen, Kim en Rosalie. Boven ieder hoofdstuk kun je uit opmaken vanuit welk verhaallijn het is. Kim is duidelijk te volgen omdat is aangegeven op welke dag ze zitten van de reis. Het verhaallijn van Rosalia is iets moeilijker te volgen, omdat je niet weet welke wending dit verhaal neemt. En is ook lange tijd onduidelijk wat dit verhaallijn te maken heeft met Kim. Wat goed is weergegeven is dat beide levens van de dames ver uit elkaar liggen, maar dat een moeder vecht voor haar kind(eren)
Maar echt op het puntje van je stoel zitten is er niet echt bij. Het plot op het eind had ik niet aan zien komen, deze is erg goed bedacht en uitgewerkt.