Alles waar je nooit bij stilgestaan hebt...

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: 'De jungle op zee' is een must-read voor iedereen! Ian Urbina levert een gruwelijk boek af, gruwelijk goed, maar ook gruwelijk confronterend. Wie houdt van mens en dier én onze planeet, zal met afgrijzen lezen hoeveel misdaden er op het water tegen deze drie entiteiten begaan worden.

"Als een dissonant koor op de achtergrond hielden deze paradoxen me bezig tijdens mijn reizen die zich uitstrekten over 40 maanden, 400000 kilometer, 85 vliegtuigen, 40 steden, alle continenten en meer dan 12000 zeemijlen over alle 5 de oceanen en 20 andere zeeën. Die reizen leverden de stof voor dit boek, een verzameling verhalen over dit weerspannige onontgonnen gebied. Ik wilde niet alleen verslag doen van het lot van zeeslaven, maar de volledige cast van personages die over de woelige baren zwerven tot leven brengen."

Ian Urbina spendeert vier jaar van zijn leven aan het onderzoeken van 'misdaden op zee'. Hij vaart mee met verschillende vaartuigen in verschillende delen van de wereld. Het brengt hem van Antarctica naar Palau naar het Verenigd Koninkrijk en veel meer plekken. In vijftien hoofdstukken, die vijftien verschillende problemen bespreken, probeert hij de lezer inzicht te geven in wat hij allemaal ontdekt heeft. Het gaat van slavernij tot walvisvangst tot piraten op zee en nog veel meer. En waarschijnlijk was er nóg veel meer te vertellen!

De kracht van 'De jungle op zee' schuilt in de enorme hoeveelheid informatie die Ian Urbina weet te bundelen in het boek. Zijn research is gedegen en het feit dat hij zelf zoveel tijd op zee heeft doorgebracht vormt een solide basis voor de verhalen die hij vertelt. Alhoewel 'verhalen' misschien niet de beste benaming is voor wat hij allemaal heeft opgeschreven. Het is rauw en puur en bovenal levensecht. Dat maakt het angstaanjagend en soms tenenkrommend om te lezen, waardoor 'verhaal' een beetje te luchtig klinkt.

Luchtig is 'De jungle op zee' allerminst en dat komt niet alleen door de thema's die besproken worden, maar ook door de schrijfstijl. Ian Urbina is een kunstenaar met woorden, maar dat betekent wel dat zijn prachtige volzinnen niet altijd even vlot te lezen zijn. Reken daarbij ook nog eens de bijzonder grote hoeveelheid informatie die je te verwerken krijgt over een thema waar de meeste lezers weinig basiskennis over zullen bevatten, en je hebt er een flinke kluif aan om de 450 bladzijden door te nemen. Het is dus een kwestie van goed doseren en te zorgen dat je de woorden goed kan blijven opnemen. Eigenlijk is het een ideaal boek om naast een ontspannende fictie te lezen.

De emoties die door je heen gaan als je dit boek leest zijn heftig en divers. Afschuw zal waarschijnlijk een groot deel van de tijd ergens aanwezig zijn, maar toch lijkt die niet altijd om dezelfde reden te bestaan. Soms is er afschuw om de smerigheid van de omstandigheden van de vissers, of om de inhaligheid van de bazen, of om het leed dat dieren wordt aangedaan. Urbina beschrijft het allemaal op dezelfde manier en zijn persoonlijke mening is voelbaar. Toch spreekt hij het niet vaak rechtstreeks uit, maar geeft hij eerder een soort humoristische sneer. De vraag is of hij zijn eigen objectiviteit daarmee schaadt en die vraag is moeilijk te beantwoorden. Het is lastig om onbewogen te blijven in de omstandigheden waar Urbina zich in bevond. Hij probeert het dicht bij zichzelf te houden in het vertellen van zijn avonturen en dat maakt het persoonlijk en integer. Je krijgt als lezer in ieder geval erg veel sympathie voor deze man, die zijn leven enkele jaren in dienst stelt van het openbaar maken van zoveel leed.

Het is bijzonder om zoveel dingen te lezen waar je voorheen nooit over hebt nagedacht. 'De jungle op zee' verandert voor een deel je wereldbeeld en brengt enkele goed verborgen zaken aan de oppervlakte. De zee blijkt een ideale voedingsbodem voor machtsspelletjes, zowel kleinschalig als enorm grootschalig. Geld is de voornaamste drijfveer voor een groot deel van de misdaden die begaan worden en dat is soms droevig om te lezen. Gelukkig ontmoet Urbina ook krachtige mensen die proberen de strijd aan te gaan met het onrecht dat ze om hen heen zien en het zijn vooral deze personages die je als lezer bij blijven. Het maakt ook dat het boek toch een soort positieve toon af en toe heeft. Je hebt in ieder geval hoop dat er ooit een einde komt aan alle misstanden die beschreven worden. De vele zwart-wit foto's die overal in de tekst staan drukken je helemaal met de neus op de feiten en maken het geheel nog indrukwekkender.'De jungle op zee' is een eye-opener van formaat, zo eentje die je wakker schudt en laat nadenken waar je zelf staat in dit verhaal.