Sfeervol beeld van memorabel personage

Na het lezen van 'De loopjongen' zal de naam Morris Rabishevsky je nooit meer onaangedaan laten. Het hoofdpersonage in dit nieuwe boek van Andrew Gross is eigenlijk een held, maar dan van het doodgewone soort. Iemand die gewoonweg door zijn karakter en doorzettingsvermogen boven zichzelf uitstijgt en een voorbeeld vormt voor de rest van de mensheid.

Morris is op zijn 21ste, samen met zijn broer Sol, al eigenaar van een bedrijf dat kleding ontwerpt en maakt. Onbevreesd en voorzien van een goede neus voor zaken, maakt hij van het bedrijf een succes. Tot ze op een dag last krijgen van de New Yorkse maffia, die zich vermomd als 'vakbond' bij het bedrijf naar binnen wil werken. Het sterkte karakter van Morris zorgt ervoor dat hij zich niet zomaar onder de voet laat lopen, maar daarmee haalt hij zich de woede van maffiabaas Louis Lepke op de hals. Het is voor diezelfde Louis Lepke dat Morris' broer Harry af en toe als loopjongen werkt. En dat zorgt natuurlijk voor wrijvingen...

'De loopjongen' is meer een familiegeschiedenis dan een relaas over de New Yorkse maffia.Dat zorgt ervoor dat het boek ook warmer aanvoelt dan een echte thriller. Natuurlijk zitten er spannende scènes in en die zorgen ook voor een boost tijdens het lezen, maar eigenlijk gaat het helemaal niet om de spanning. Het gaat om de personages en hun acties, en hoe die hun leven bepalen. De maffia is erg aanwezig doorheen het hele boek, maar niet altijd op een bedreigende manier. Het is bijzonder hoe Gross erin slaagt om ook de 'andere kant' te belichten, de leden van de bende voor te stellen als mensen van vlees en bloed. Als je het zo bekijkt, zit het grootste deel van de spanning ook in de relatie tussen Morris en Louis Lepke. Ze trekken elkaar aan en stoten elkaar af en die band is de rode draad doorheen het boek. Meer nog dan de relatie tussen de broers Rabishevsky.

De stijl van Gross is erg toegankelijk. 'De loopjongen' lees je met zoveel plezier dat je het boek uit hebt voor je het weet. Nergens zitten er rare sprongen of zinsconstructies in het verhaal en dat zorgt voor een vloeiend verloop. De woordkeuze is soms erg specifiek, als het over de kledingindustrie gaat, maar is overal goed te begrijpen. Door middel van zijn woorden laat Gross het New York van de eerste helft van de twintigste eeuw echt tot leven komen in de verbeelding van de lezer. Je kan je zo de kleding en de gedragingen van de personages voorstellen. Bij het terug oppakken van het boek, zit je zo weer in het verhaal en ga je moeiteloos verder waar je de vorige dag gebleven was.

'De loopjongen' is een aanrader, en niet alleen voor de thrillerlezer. Gross vertelt een goed opgebouwd verhaal, dat doorspekt is met herkenbare menselijke emoties. Het is interessant en ook al zitten er veel droevige scènes in, toch voelt het na het dichtslaan van het boek niet 'zwaar' aan. Gewoon erg realistisch. Gebaseerd op waargebeurde feiten, uit Gross' eigen familie, voelt deze geschiedenis origineel en verfrissend aan.