Ravenzwarte thriller

'Ravenzwart bloed' omvat een verhaal dat zo donker is, dat het soms moeilijk is om door te lezen. De diepe wonden die kindermisbruik kunnen achterlaten worden langzaamaan blootgelegd en verwerkt in een realistisch aanvoelend geheel. Toch gebeuren er ook veel zaken waar je je als lezer over verbaast dat ze zo makkelijk geparkeerd worden door de personages. Dat parkeren past bij het karakter van het hoofdpersonage Tess, maar toch wringt daar een klein schoentje en het voelt alsof er in sommige situaties nog iets meer uitdieping had mogen zijn.

Waar het verhaal ontsproten lijkt uit een magistraal brein, loopt de schrijfstijl toch niet helemaal in gelijke tred. Er zit zoveel potentie in dit plot, dat het gerust wat meer uitgesponnen had mogen worden. Er is nu gekozen voor een vrij eenvoudige woordkeuze en zinsopbouw en dat bevordert de leesbaarheid enorm, maar met een andere benaderingswijze was dit een absoluut onvergetelijk boek geworden. Het blijft een indrukwekkend thema, dat op een harde manier bij de lezer gebracht wordt, maar ik had er zelf gerust wat harder voor willen werken om helemaal tot de kern te komen.

De personages zijn erg kleurrijk. Max en Machiel staan lijnrecht tegenover elkaar qua karakter en die goed-slecht verdeling is erg strak uitgewerkt. Dit ligt erg in de lijn met de hele schrijfstijl van het boek en daardoor past het wel goed in het geheel. Zelf hou ik wat meer van alle grijstinten die het kleurenpalet te bieden heeft. Die tinten komen gelukkig wel terug in het hoofdpersonage Tess. Zij is erg interessant en ook als lezer ben je volledig geïntrigeerd door haar. Medelijden en bewondering wisselen elkaar in snel tempo af tijdens het lezen en dit speelt zeker een rol in de motivatie om het boek zo snel mogelijk te verslinden.

De opbouw van het verhaal, met afwisselend hoofdstukken in het heden en uit het verleden, voelt rustig en beheerst aan. Toch komt het einde in een zodanige stroomversnelling terecht dat je je als lezer een beetje overrompeld voelt... en dan is het boek ineens uit! Ik vroeg me op dat moment echt af of dit het nu was, of ik niet in de maling werd genomen en er nog ergens twee onzichtbare hoofdstukken moesten zitten die op een magische manier ineens tevoorschijn zouden komen. Maar dat gebeurde niet en toen ben ik het nawoord maar gaan lezen. Dat nawoord is prachtig en geeft een hele andere dimensie aan het boek. Je voelt je op dat moment als lezer echt dankbaar dat je dit verhaal, met zijn persoonlijke toets, hebt mogen lezen.

'Ravenzwart bloed' is een spannende thriller met een thema waar iedereen meer over zou moeten lezen en zich beter van bewust zou moeten zijn. Kinderen zijn flexibel, wordt er altijd gezegd, maar ook zij hebben een breekpunt. Hoe ver dat ligt, toont Kim Verheugen ons op haar eigen manier. Ook al daagde de schrijfstijl mij persoonlijk wat te weinig uit en valt de auteur soms in herhaling, ik heb er wel oprecht van genoten om dit verhaal te lezen en ik ben erg benieuwd naar een volgend boek, waar Kelly ter Velde wat mij betreft ook de cover van mag ontwerpen!