Het geheim van Winterplas

Er zijn boeken die net kristal zijn. Zodra het licht erop valt breekt het kristal het licht in een spectrum van kleuren. Als het licht de lezer is dan zijn de kleuren alle thema’s die in het verhaal voorkomen ‘Het geheim van Winterplas’ is zo’n boek. Naast epische dark fantasy is het een verhaal waarin magie, ethiek, en een rijke symboliek het verhaal in mijn ervaring verheffen tot literatuur.

De magie in ‘Ruiters van de Nacht’ heeft een dynamische diepgang. Op een lyrische wijze komt het magiesysteem overeen met een existentiële toestand van de menselijke geest. Wat hieraan een meerwaarde geeft is de toevoeging van een sjamanistisch element namelijk het zielsdier dat ik associeerde met het totemdier. Dit geeft een interessante en fascinerende dynamiek aan het verhaal, die de auteur beeldend sterk, overtuigend en fantasierijk laat zien.
Daarnaast zit er ook een ethische laag door het verhaal verweven waarbij voor mij twee thema’s aan bod komen: de relatie tussen mens en dier en de persoonlijke ethiek. Op de juiste manier weet Maho het eerste onderwerp steeds te laten zien vanuit een verschillend perspectief. Hoe de houding van Nick naar bepaalde dieren een contrast vormt ten opzichte van een ander personage laat zijn onvoorwaardelijke betrokkenheid zien bij dieren. Het zou interessant zijn om dit onderwerp in een leeskring te bespreken.
En dat geldt ook over de persoonlijke ethiek. Nick belandt in situaties waarin zijn waarden, deugden en normen op de proef gesteld worden. Hoe hij daarbij steeds probeert dicht bij zichzelf te blijven levert een spanningsveld op dat er voor zorgt dat de lezer steeds meer waardering, sympathie en bewondering krijgt voor hem.

Diezelfde bewondering geldt voor de dieren in ‘Het geheim van Winterplas’. Naast de onweerstaanbare Venga, Rex, Xyro, Esprit en de andere paarden komen ook enkele andere diersoorten aan bod waarvan ik enorm heb genoten. Een voorbeeld hiervan zijn de Mortah Arietu. Wat Mathias Maho hier fenomenaal heeft gedaan is de ambivalentie laten zien van een symbolische betekenis. Een verwijzing naar licht wordt gecorrumpeerd naar duisternis met een poëtische beeldende expressie waarvoor ik maar een word heb: WAUW!
Het is ook mogelijk om een symbolische interpretatie van het boek te geven. Niet alleen de dieren maar ook de verschillende kleuren in het boek zoals blauw en grijs geven extra diepgang aan het verhaal. Vooral het grijs van Nick. Dat heeft de auteur met psychologisch inzicht en beeldende precisie perfect weergegeven, dat de lezer niet anders kan concluderen dat Mathias Maho de man is die zijn volk fantasy gaat leren lezen.
En zo wordt ‘Het geheim van Winterplas’ literaire dark fantasy. De dier- en kleursymboliek die met lyrische perfectie gekozen is, de geweldige Venga, Rex, Xyro en alle andere dieren gecombineerd met de fascinerende ethische laag en het geweldige magiesysteem zorgen voor een verhaal met diepgang.