Bang, maar zeker niet laf!

In de inleiding vertelt Toni Boumans dat ze oorspronkelijk een boek wilde schrijven over couturier Sjoerd Bakker, die de uniformen maakte die gebruikt werden bij de aanslag op het bevolkingsregister tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens haar onderzoek kwamen er echter meer boeiende verhalen over de familie naar boven en dus werd het boek uiteindelijk een familiegeschiedenis.

De familie Bakker, Popke, Dieuwke en negen kinderen vestigde zich aan het eind van de negentiende eeuw in het dorp Buitenpost. Om zichzelf nuttig te maken verkoopt Dieuwke aan huis onder meer garen en banden die Popke voor haar meebrengt. Al snel groeit het uit tot een pand in 'Het Oude Kantoor' en uiteindelijk twee bekende modehuizen in Leeuwarden en Groningen. Zoon Miente bestiert het modehuis in Leeuwarden en krijgt samen met Trijntje negen kinderen die opgroeien in Buitenpost. Een aantal van deze kinderen zijn homoseksueel, wat ingaat tegen het gereformeerde geloof van de familie. Toch laat vader Miente hen nooit in de steek. Tijdens de Tweede Wereldoorlog komen meerdere kinderen van Miente en hun neef Bert Bakker in verzet. Helaas wordt Sjoerd, die zorgde voor de politie-uniformen geëxecuteerd samen met andere verzetsstrijders. Ook andere familieleden wacht op verschillende manieren een tragisch einde.

Daar ik in Buitenpost ben opgegroeid en de familie Bakker nog steeds een begrip is in het dorp, was ik erg nieuwsgierig naar het verhaal over deze familie. Het kruispunt bij Het Oude Kantoor wordt nog steeds Bakkershoek genoemd, ook ik noemde dat altijd al zo, zonder het verhaal erachter te weten. Het is gewoon een begrip wat van generatie op generatie over gaat. Daarom was dit boek voor mij een eyeopener.

In het begin moest ik wel een beetje wennen aan de schrijfstijl. Het voelde wat opsommerig en gevoelloos, daar het eerste stuk een deel familiegeschiedenis in een notendop is.
Naarmate het verhaal vorderde werd dat gelukkig wel anders en kwam ik steeds meer in het verhaal te zitten. Het grootste gedeelte van het boek gaat over de Tweede Wereldoorlog en de tijd na de oorlog.

Hoewel de familie meerdere tragedies overkomt, ademt dit boek vooral dapperheid, liefde en respect. Miente zal het als man uit een gereformeerd milieu niet makkelijk hebben gehad met het feit dat meerdere van zijn zonen homoseksueel waren en toch veroordeelde hij hen niet. Ook de liefde tussen de kinderen onderling spat er van af. De zonen die in verzet gingen, deden dat met volle overtuiging en waren bereid hun leven ervoor te geven. Ze wisten dat het gevaarlijk was, maar dat weerhield hen er niet van dit belangrijke werk te doen. Het is een familiegeschiedenis die het verdient om gelezen te worden.

Ik had het overigens wel prettig gevonden als er een stamboom in het boek had gezeten, daar er ontzettend veel namen voorbij komen. In dit geval heb ik hem zelf uitgetekend om alles extra goed te kunnen begrijpen.