Neeltje & Frederik, maar vooral Neeltje

Neeltje en Frederik is gebaseerd op het verhaal van de oma en oudoom van de auteur. Net zoals Hilletje gebaseerd is op een gezinslid van de generatie daarvoor. In dit boek wordt Hilletje ook niet vergeten, wat aangenaam was. Een familielid verliezen vergeet je natuurlijk niet zomaar.

In dit boek volg je de oprichting van de Stichting voor doofstommenonderwijs in Amsterdam, die daarmee een eigen school opricht. Hier volgen Neeltje en Frederik gedurende hun jeugd onderwijs, zodat ze niet helemaal naar Groningen hoeven. Het eerste gedeelte van het boek is dan ook met name gericht op de oprichting van de stichting en toestemming krijgen voor het oprichten van de school. Dit voelde voor mij meer als een feitenopsomming van een verhaal en daardoor kwam ik moeilijk in het boek. Pas in de tweede helft voelde het wat meer aan als een roman, wat juist de bedoeling is van het boek: een geromantiseerd verhaal, gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Wat interessant was om over te lezen was de Olympische Spelen voor doven en slechthorenden. Ik was namelijk me helemaal niet zo bewust dat zij een eigen Spelen hebben. Voor mijn idee wordt hier helemaal niet zoveel aandacht aan besteed in de media, want de Paralympische Spelen is iedereen wel mee bekend.

De hoofdrol is met name voor Neeltje. En dat vond ik opvallend want het boek heet Neeltje & Frederik, maar toch had Frederik een veel kleinere rol in het verhaal Wellicht dat dit is omdat het de oudoom van de auteur was en ze daar minder over weet, of dat ze niet goed wist hoe ze hem evenveel paginatijd kon geven. Gelukkig was Neeltje wel een aangenaam personage om over te lezen. Een nog kleinere rol is weggelegd voor Jenny, met een verhaallijn dat zich afspeelt in het heden. Na het lezen van Hilletje hoopte ik meer van Jenny te zien, maar helaas wist ze in het boek Neeltje & Frederik nog minder goed uit de verf te komen. Haar hele verhaallijn voelde voor mij nogal overbodig.

Uiteindelijk was ik dus wat teleurgesteld na het lezen van dit boek, omdat ik had verwacht er net zo van te genieten als dat ik bij Hilletje deed. Het voelde alsof de auteur deze keer moeite had met het romantiseren van het verhaal en het tot een vloeiend lopend verhaal te maken. Het onderwerp was zeker interessant, maar het voelde voor mij helaas te opsommerig om mezelf helemaal in het verhaal te kunnen verliezen.