Vakantieboek met een serieus tintje

Lara gaat voor het eerst alleen met de kinderen op vakantie nu ze een halfjaar geleden is gescheiden. Ze heeft zich opgegeven voor de een-oudervakantie waardoor ze op een veldje komen met andere kinderen die met 1 ouder op vakantie zijn. Lara haar kinderen Madieke en Lasse maken al vrij snel vrienden. En als lezer kijk je mee in het campingleven. Natuurlijk gaat er het een en ander mis, maar gelukkig is daar Mathieu, de eigenaar van de camping die zorgt voor een veilig gevoel, en misschien wel meer... Lara besluit als de kinderen zijn opgehaald door hun vader nog wat langer op de camping te blijven. Totdat er een alarmerend telefoontje komt dat alles op de kop zet.

Een boek met een prachtige setting: een camping in Frankrijk waar de receptie en dergelijke in een kasteel zitten en de rest van de camping in de kasteeltuin. Voor het grootste gedeelte voelt het boek aan als een doorsnee feelgood verhaal, tot de omslag komt door het telefoontje, dan gaat het ineens een andere kant op. En dat is maar goed ook, want daardoor krijgt het verhaal veel meer diepgang. Ook de moraal 'alles is relatief' komt daardoor goed naar voren.

De personages zijn realistisch neergezet. De pubers voelen ook daadwerkelijk aan als pubers, met zo hun eigen problemen en meningen. Lara maakt ondanks dat het boek een paar weken beslaat een grote groei door. Je merkt ook dat ze door de vakantie eindelijk tot rust komt na de roerige tijden van de scheiding, een scheiding die ze niet zag aankomen omdat haar man ineens zei dat hij niet meer verder wilde met haar. Niet gek dus dat het tijd nodig had om het te verwerken en de vakantie deed haar duidelijk goed. Dat was mooi om te zien. Al komt ze later in het boek nog weer zichzelf tegen door een heftige gebeurtenis. Dus zo zie je maar, je hebt niet alles in de hand, hoe graag je dat ook zou willen.