Driedimensionaal

Dat een verhaal afwisselend vanuit twee standpunten wordt verteld, is eerder regel dan uitzondering. Sarah Meuleman voegt er een derde dimensie aan toe en dat maakt, mede omdat die derde camera in een verre toekomst staat opgesteld, het verhaal letterlijk en figuurlijk meer ruimtelijk. Het maakt ook dat de geschiedenis zelf niet eens zo gecompliceerd hoeft te zijn om toch te blijven boeien. De sfeervolle zinnen en beschrijvingen verrijken het nog meer. Een afgelegen Brits eiland met ondoorgrondelijke, norse bewoners verdient geen originaliteitsprijs, maar geef toe, een betere voedingsbodem voor een paar duistere mysteries is amper denkbaar. De fragmenten in 2035 zijn stukken minder pakkend of sfeervol dan 1968 en 1990, maar dat kan een bewuste keuze zijn.
Net wanneer je denkt het verhaal wel te doorgronden, stuit je op een wending die alles op zijn kop zet. De Vondeling begint literair, maar bouwt op naar een thriller. Het resultaat is een prachtige combinatie, die je helaas te weinig ziet.