Ongeloofwaardig

Ooit schreef Saskia Noort erg goede thrillers, met De Eetclub als absoluut hoogtepunt, dankzij een steeds weer verrassend plot en goed uitgewerkte personages. Toen kreeg ze het te druk met BN'ertje spelen en slappe columns in het AD tikken, en kwam romans schrijven blijkbaar op een laag pitje te staan. Koorts, Stromboli en Huidpijn ontstijgen amper het niveau Suzanne Vermeer.
Ik had haar daarom van mijn must read-lijst geschrapt, maar de eerste pagina's van Bonuskind triggerden me toch weer, vooral omdat ze de situatie van kinderen die tussen de molenstenen van hun ruziënde ouders worden vermalen, zo pakkend weet te verwoorden. Helaas blijft het daarbij, de rest van het boek is een vrij ongeloofwaardig verhaal met een kind dat veel te wijs denkt voor de vijftienjarige die het is, geforceerd hippe tienertaal en een ontknoping die op een kilometer afstand al aan ziet komen.
Bonuskind is een stuk beter dan haar vorige drie romans, maar ver beneden het niveau waarmee Noort ooit doorbrak.