Aquarium vol deuses ex machina

Thomas Olde Heuvelt geeft mij een dubbel gevoel. Enerzijds heb ik diep respect voor wat de man, ook buiten ons taalgebied, op een - voor een schrijver - zo jonge leeftijd los weet te maken. Anderzijds mis ik orginaliteit. Het siert hem dat hij zo eerlijk is om Stephen King als zijn grote voorbeeld te noemen en het is reuze knap dat hij diens stijl zo weet te reproduceren. Probeer maar eens een schilderij te maken in de stijl van Monet. Enfin, net als Thomas heb ik alle boeken van King verslonden en een Nederlandse King de Tweede is wat mij betreft meer dan welkom. Toch hoopte ik dat hij wat meer een eigen weg zou vinden, maar dat is (nog) niet gebeurd.
Hex vond ik geweldig, met Echo had ik wat meer moeite. De teasers van Orakel waren aanlokkelijk en ik ben er dan ook meteen bovenop gedoken. Het verhaal pakte me en bleef me tot zo'n driekwart boeien. Jammer vond ik de Saoudi's, die in de plot er wat ongemakkelijk bijhangen en bovendien erg ongeloofwaardige motieven hebben.
In laatste act zakt het verhaal helaas weg in ravage en onwaarschijnlijkheden. Het is een overvol aquarium met tropische vissen van het soort deus ex machina die elkaar de tent uit vechten, waardoor het zwemmen in pindakaas wordt.
Gelukkig maakt Thomas veel goed met de epiloog, waarin lezers van Hex als bonus ook nog eens een verrassende onthulling krijgen die in Hex open bleef.