Een mooie emotionele hartverwarmende roadtrip.

Hannah is losjes gebaseerd op het leven van Oscar, zijn hondje Abbey en Hannah, de Volvo Amazon van Oscar.

Maaike is een alleenstaande moeder van twee kinderen. Van haar beste vriendinnen krijgt ze een fotografiecursus cadeau. In de eerste instantie is ze huiverig, want ze maakt nooit tijd voor zichzelf en doet ze hiermee haar kinderen niet te kort? Toch blijkt al snel hoe goed deze cursus haar en haar kinderen doet. Misschien dat die klik met de knappe fotograaf ook wel hieraan bijdraagt. Oscar neemt haar mee in zijn dromen over Zweden, zijn liefde voor muziek en het opknappen van zijn oude Volvo Amazon die de naam Hannah heeft gekregen.
Jaren later maakt het gezin de geplande trip naar Zweden. Het begint als een onvoltooide bucketlist van Maaike, maar al snel verandert de reis in een emotionele reis vol verrassingen. Oude liefdes en nieuwe dromen. Deze reis zorgt ervoor dat het gezin hechter tot elkaar komt. Krijgen ze de balans gevonden tussen vasthouden en loslaten?

Wat heb ik genoten van dit verhaal met een lach en zeker ook wel meer dan één traan. Wat een heerlijke en beeldende schrijfstijl heeft Gaby Rasters waardoor het gewoon moeilijk is om het boek weg te leggen. Het is zo geschreven dat je de emoties en gevoelens van Maaike, Oscar, Kim en Gijs gewoon tijdens het lezen voelt. De personages zijn goed en realistisch uitgewerkt en groeien ook tijdens het verhaal. Zoals Gaby Maaike en Kim heeft beschreven echt moeder en dochter, waarbij de dochter Kim in veel opzichten lijkt op haar moeder.

Het boek is opgedeeld in 3 delen, het eerste deel wordt verteld vanuit Maaike, het tweede deel vanuit Oscar en het derde deel vanuit Kim. Het eerste deel van Maaike voel je gewoon hoe zwaar ze het heeft met het alleenstaande moederschap en je voelt haar gevoelens voor de ontluikende liefde voor Oscar en de liefde voor fotografie die ze samen delen. Vooral het tweede deel van Oscar en het laatste deel van Kim is een emotionele rollercoaster waarbij de tranen verschillende keren over mijn wangen rolden. Oscars liefde voor Hannah en zijn liefde voor Zweden is gewoon voelbaar door het verhaal heen. Het is zo beeldend beschreven dat ik de plekken in Zweden gewoon zo voor me zie. Kim groeit echt in het verhaal en voor haar is de roadtrip naar Zweden ook een zoektocht naar zichzelf. Die lieve Abbey, het hondje voelt gewoon alles zo haarfijn aan dat het zo schattig is, echt een onderdeel van de familie. Het thema rouw en loslaten is ook mooi verweven in het boek. ‘Ik dacht altijd dat loslaten zou voelen alsof ik iets kwijtraakte, maar nu voelt het meer alsof ik iets heb gevonden. Het klinkt misschien gek, maar ik voel me ineens dichter bij haar dan ooit.’

De belangrijkste boodschap is in mijn eigen woorden geniet van elke dag, van de liefde om je heen en van alle mooie dingen in het leven. Stel niet uit tot morgen want je weet nooit wat er komt. Om in de woorden van mijn overleden oom te blijven: Schuif niet de wolken van morgen, voor de zon van vandaag.

Het binnenwerk, de illustratie bij elke persoon door wie dat deel van het verhaal verteld wordt is ook zo mooi. Ook zo leuk dat bij elk hoofdstuk een stukje tekst van een liedje staat, uitgekozen door Oscar, die wat mij betreft echt past bij de geschreven tekst van het hoofdstuk. Ook de foto’s zijn erg mooi en geven het boek nog iets extra’s. De beide covers zijn ook zo mooi. De limited wintereditie cover (bijna uitverkocht) met sprayed edges is ontworpen door Oscar en Mike en zou de oorspronkelijke cover zijn, omdat het officieel in het najaar zou verschijnen. Door de ernstige ziekte van Oscar is het naar voren gehaald waardoor er nu ook een zomereditie is. Deze cover van de zomereditie is ontworpen door @designsbylotte.nl en heeft een limited oplage met sprayed edges en een gewone editie zonder de sprayed edges. Leuk feitje is dat er naar aanleiding van het boek ook een liedje geschreven is over Hannah.

Quote uit het boek: Jij houdt haar levend door te herinneren. Dat is de mooiste manier om iemand nooit te verliezen.’ Dit vind ik een hele mooie, want dit is precies wat Gaby doet met dit verhaal gebaseerd op Oscars liefde voor fotografie,Hannah en Zweden. Ze houdt de herinnering aan hem levend door dit boek en zo blijft Oscar en zijn Hannah en Abbey voortleven ook als hij er straks niet meer is.

Dit verhaal heeft me erg aangegrepen, want het is een mooie emotionele roadtrip die je hart echt verwarmd. Wat mij betreft een hele dikke aanrader.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ sterren

Een deel van de opbrengst van het boek gaat naar KiKa. Wat ook een leuk weetje is dat Oscars wens en droom om het boek in het Zweeds te vertalen al gerealiseerd gaat worden. Het eerste hoofdstuk is er al in het Zweeds.

Mooie Qoutes uit het boek:
Het is niet voor niks dat de achteruitkijkspiegel kleiner is dan de voorruit. Je moet vóórúít blijven kijken en niet achterom.’

Fotografie gaat niet alleen om wat je ziet, maar ook om wat je voelt wanneer je ernaar kijkt. Het is een manier om je eigen gedachten en emoties vast te leggen, zonder woorden te gebruiken.’

Soms is het goed om dingen af te sluiten, zelfs als dat betekent dat je terug moet naar het verleden.’

Sommige liefdes zijn niet bedoeld om samen te eindigen, maar ze blijven wel voortleven in je herinneringen.’

Het verleden is het verleden, weet je? Soms zijn herinneringen mooier dan de realiteit.’