Hoe hoger de verwachting...?

Duizend hoog (of: The Thousandth Floor in het Engels) is het eerste boek dat ik van Katharine McGee heb gelezen. De toren met de duizend verdiepingen symboliseert de stand van mensen, van laag naar hoog. Een geslaagde symboliek, wat mij betreft. De personen met geld en macht bevinden zich hoog en droog, maar... hoe hoger je zit, hoe verder je ook kunt vallen. De proloog geeft al aan dat het aan iemand het leven gaat kosten. Maar wie?

Katharine McGee heeft de verschillende personages goed uitgewerkt en weet hun verschillen en motieven trefzeker te duiden. Het verhaal leest makkelijk weg, al wordt het af en toe wel onderbroken door de wisselingen in personen. McGee schrijft vanuit vijf verschillende personen, waardoor je brokken en delen per persoon meekrijgt. Misschien dat het verhaal daardoor voor mij niet als een trein las en dat ik het boek om die reden vaker weglegde.

Duizend hoog is een mooi verhaal met een prettige symboliek en ik zal zeker de volgende delen willen lezen om te weten hoe het afloopt, maar er is iets in het verhaal wat mijn enthousiasme een beetje tempert. Desondanks moet ik toegeven dat McGee uitstekend weet op te bouwen naar het einde en dat dit tot het moment daar was verrassend was. Ik kijk uit naar het volgende deel.