Lezersrecensie
Uit het leven van een Nederlandse studente in Antwerpen
De titel en de kaft van het boek nodigde direct uit om nieuwsgierig te worden naar dit boek De bananenlezers.
En wat was het een hilarisch, gevoelig, leerzaam en heel fijn leesavontuur!
Loekie gaat als Nederlandse studeren in Antwerpen aan de toonkunst academie. Een veel grotere cultuur shock dan ze had kunnen bedenken. De taal, de karakters en het leven in een woongemeenschap vallen alles behalve mee in het begin.
Het lukt haar echter om zowel zichzelf als de huis- en studiegenoten zich te openen. Dat doet ze met een flinke dosis directheid, veerkracht, gevoel en humor.
Elk hoofdstuk begint met “die keer dat” en alleen de titels van de hoofdstukken zorgden er al voor dat ik wilde doorlezen.
En het boek barst van de mooie zinnen. Het Vlaams komt ook terug maar op een subtiele manier dat het verhaal verrijkt. Je voelt de cultuur botsingen zo nog meer.
Enkele van mijn favoriete zinnen
“Ik ben jaloers op mensen zoals hij, die niks proberen te zijn, maar gewoon kloppen.”
“Ze zou een uithangbord kunnen zijn voor hoe je eruit ziet na veertig jaar frituurvrouw zijn: een massieve vleesrots van een lichaam met een gecraqueleerd, kroketbruin decolleté, waarin ik onwillekeurig naar de paneerkruimels zoek.”
Extra leuk dat we met een aantal lezers onze ervaringen hebben gedeeld met Marlies in een boekenclub die ik met Deveney organiseerde. Ieder van ons genoot van het boek. We deelden favoriete zinnen en vroegen Marlies naar haar stijl van schrijven, wat haar favoriete personage was, wat autobiografisch was en wat niet en of ze het boek liever verfilmd ziet dan vertaald?
Wat denk jij?
En wat was het een hilarisch, gevoelig, leerzaam en heel fijn leesavontuur!
Loekie gaat als Nederlandse studeren in Antwerpen aan de toonkunst academie. Een veel grotere cultuur shock dan ze had kunnen bedenken. De taal, de karakters en het leven in een woongemeenschap vallen alles behalve mee in het begin.
Het lukt haar echter om zowel zichzelf als de huis- en studiegenoten zich te openen. Dat doet ze met een flinke dosis directheid, veerkracht, gevoel en humor.
Elk hoofdstuk begint met “die keer dat” en alleen de titels van de hoofdstukken zorgden er al voor dat ik wilde doorlezen.
En het boek barst van de mooie zinnen. Het Vlaams komt ook terug maar op een subtiele manier dat het verhaal verrijkt. Je voelt de cultuur botsingen zo nog meer.
Enkele van mijn favoriete zinnen
“Ik ben jaloers op mensen zoals hij, die niks proberen te zijn, maar gewoon kloppen.”
“Ze zou een uithangbord kunnen zijn voor hoe je eruit ziet na veertig jaar frituurvrouw zijn: een massieve vleesrots van een lichaam met een gecraqueleerd, kroketbruin decolleté, waarin ik onwillekeurig naar de paneerkruimels zoek.”
Extra leuk dat we met een aantal lezers onze ervaringen hebben gedeeld met Marlies in een boekenclub die ik met Deveney organiseerde. Ieder van ons genoot van het boek. We deelden favoriete zinnen en vroegen Marlies naar haar stijl van schrijven, wat haar favoriete personage was, wat autobiografisch was en wat niet en of ze het boek liever verfilmd ziet dan vertaald?
Wat denk jij?
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van GerjoSchepers
Gesponsord
Wanneer een bekende influencer wordt ontvoerd is het aan herstellend criminoloog Jackie Laurijssen de taak om haar veilig terug te halen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
