Lezersrecensie
Een bundel vol liefde en veerkracht
Palmslag deed een oproep voor recensenten voor nieuwe boeken en de bundel verstilde verte trok mijn aandacht.
De bundel met prachtige gedichten gaat over de vrouw van de auteur Gert Lubberts die Alzheimer heeft. Hoe beleeft Gert dit als de man van en de mantelzorger van zijn geliefde vrouw: Naast de gedichten die stuk voor stuk zorgen voor een brok in de keel, beschrijft Gert met dagboek fragmenten de gezondheid van zijn vrouw in het verzorgingshuis.
De twee woorden van de titel van de bundel raakten me en brachten verdriet naar boven. Een tijdje terug overleed de vader van mijn zwager en hij had alzheimer. Ook mijn Oma overleed met deze symptomen. Bij mijn Oma was ik een tiener en vond ik het moeilijk met de situatie om te gaan, bij de vader van mijn zwager was die ongemakkelijkheid en onmacht er ook.
De woorden in de bundel boden me troost en zorgden bovendien voor licht en kracht. Want wat heeft Gert een onuitputtelijke liefde voor zijn vrouw en een veerkracht om met de situatie om te kunnen gaan.
Hier een passage van het gedicht dat in de binnenflap staat:
Zo ver van huis
met haar rechterhand
In die van mij
voelt ze dichterbij
toch schrijnt er iets:
haar ogen zeggen niets
Ik gun het iedereen die met deze afschuwelijke ziekte te maken heeft of heeft gehad, om deze bundel te lezen. Het is de 3e in de rij en ik zal de andere twee zeker ook aanschaffen. Prachtig bovendien dat een deel van de opbrengst naar onderzoek gaat om deze ziekte hopelijk te kunnen genezen.
De bundel met prachtige gedichten gaat over de vrouw van de auteur Gert Lubberts die Alzheimer heeft. Hoe beleeft Gert dit als de man van en de mantelzorger van zijn geliefde vrouw: Naast de gedichten die stuk voor stuk zorgen voor een brok in de keel, beschrijft Gert met dagboek fragmenten de gezondheid van zijn vrouw in het verzorgingshuis.
De twee woorden van de titel van de bundel raakten me en brachten verdriet naar boven. Een tijdje terug overleed de vader van mijn zwager en hij had alzheimer. Ook mijn Oma overleed met deze symptomen. Bij mijn Oma was ik een tiener en vond ik het moeilijk met de situatie om te gaan, bij de vader van mijn zwager was die ongemakkelijkheid en onmacht er ook.
De woorden in de bundel boden me troost en zorgden bovendien voor licht en kracht. Want wat heeft Gert een onuitputtelijke liefde voor zijn vrouw en een veerkracht om met de situatie om te kunnen gaan.
Hier een passage van het gedicht dat in de binnenflap staat:
Zo ver van huis
met haar rechterhand
In die van mij
voelt ze dichterbij
toch schrijnt er iets:
haar ogen zeggen niets
Ik gun het iedereen die met deze afschuwelijke ziekte te maken heeft of heeft gehad, om deze bundel te lezen. Het is de 3e in de rij en ik zal de andere twee zeker ook aanschaffen. Prachtig bovendien dat een deel van de opbrengst naar onderzoek gaat om deze ziekte hopelijk te kunnen genezen.
1
Reageer op deze recensie
