Japanse folklore in een fabelachtig mooi verhaal

Geheel ontoevallig kwam ik op het Insta account van Wendy terecht. De berichten over haar boek Tussenland zorgden voor leesgierigheid. Tot mijn grote vreugde mocht ik een recensie exemplaar ontvangen. In het pakketje met het boek zat een heerlijke Japanse thee en een persoonlijke handgeschreven wenskaart van Wendy. Het maakte het des te specialer om het boek te gaan lezen.

Wendy beschrijft het verhaal van Francesca en Lars, zij heeft een verlangen en hij draagt een geheim met zich mee. Als ex geliefden gaan ze samen de bergen in langs de oude Nakasendo-route. In dit “Tussenland” ontmoeten ze Daphne, een oude mysterieuze Koreaanse vrouw.

In het boek beschrijft Wendy de Japanse folklore op een fabelachtige manier. En schrijft ze een nieuwe versie van Hans en Grietje.
Ik kende Shinrin Yoko (bosbaden), Satoyama (Tussenland), Ainu en Yama Uba leerde ik kennen. De manier waarop de kracht en het mysterie van de natuur wordt beschreven is prachtig. De woorden kwamen binnen en brachten me in vervoering.

Extra genieten voor mij waren de teksten geschreven vanuit het perspectief van de natuur. Bijvoorbeeld: De kruidenplant in de keuken. “Tot vijf dagen geleden woonde ik nog in een ondergrondse supermarkt. Van mijn leven daarvoor weet ik weinig, omdat ze onze breinen bevriezen zodat we niet kunnen groeien en nadenken.”

Bij tijd en wijle was het ook een boek dat me uitdaagde, de woorden dansten dan in mijn hoofd maar het juiste ritme kreeg ik dan niet (direct) te pakken. Het zorgde voor langzamer lezen dan gewoonlijk. Me letterlijk overgeven aan het verhaal en meegaan met de flow. En als er dan zinnen voorbij komen als onderstaand, dan prikten tranen in mijn ogen.

“De geur die je alleen krijgt van bepaalde uren in naaldbossen ruikt kalmeerde haar.”

“Mijn pijn is van een andere aard dan die van jou. Ik heb zwaardere medicijnen nodig. Ik moet echt in het bos leven om mezelf niet te verliezen.”

“Hier, door zich in het landschap te verliezen, haar laatste energie te geven, voelde ze zich soms niet meer zo eenzaam”.

Tenslotte wil ik nog benoemen dat dankbaar ben en blij dat dit prachtige boek op mijn pad is gekomen. En dat ik uitkijk naar het boek Tussenzee dat Wendy aankondigt in het nawoord.