Een relatief donker fantasy/sci-fi verhaal in een verrassend fantasierijke wereld.

De meeste fantasy verhalen die ik tot nu toe las speelden zich af in een zeer herkenbare wereld. Een wereld die nogal 'aards' aandeed, eventueel wel een paar 100 jaar terug in de tijd.
Friedman creëerde hier een compleet nieuwe wereld met daarin een systeem van magische krachten, onvergelijkbaar met alles wat ik ooit eerder las.
Daarvoor alleen al krijgt de auteur een pluim, want bij veel fanatasy-verhalen heb je toch altijd een aantal elementen die je al wel eens in een ander boek tegenkwam. Dat was hier dus niet of nauwelijks het geval.

Voor mij was het wel een uitdaging om 'in' het verhaal te komen. Dit had ik echter volledig aan mezelf te wijten. Ik bracht dit boek mee uit een boekenruilkast zonder door te hebben dat het om deel 2 van een trilogie ging. Ik ben hier dus aan gestart zonder deel 1 gelezen te hebben. Dit maakte dat gedurende de eerste 100 pagina's het toch een beetje zoeken was naar de echte betekenis van heel wat concepten. Bv. wat was die 'faege' waar ze het steeds over hadden en hoe 'Bewerkte' je die, wat is de voorgeschiedenis van de verschillende personages en hun onderlinge relatie?
Maar de auteur last regelmatig wat verhelderende stukjes tekst in, een soort van samenvatting van het eerste boek vermoed ik, waardoor na 100 pagina's de puzzelstukjes op hun plaats vallen en je je eindelijk ten volle kan laten meeslepen door het verhaal.
Sommige aspecten blijven wel een beetje abstract soms en ik kan me voorstellen dat sommige lezers hier wel wat moeite mee zullen hebben, maar zelf heb ik genoten van dit boek en ben ik blij te ontdekken dat de plaatselijke bibliotheek deze reeks ook heeft.
Binnenkort zal ik me dus ook eens onderdompelen in het eerste en laatste deel van deze koudvuur trilogie.