Te veel irrealistische elementen in een realistische toekomst

We bevinden ons zo'n 20 jaar in de toekomst, de technologie heeft zich zoals verwacht tijdens die 20 jaar aan een razendsnel tempo ontwikkeld en men staat op het punt een enorme sprong vooruit te maken.
Tegen deze futuristische achtergrond speelt zich af wat eigenlijk een klassieke achtervolgingsthriller is: hoofdpersonage komt een groot en gevaarlijk geheim te weten, de slechteriken besluiten daarop het hoofdpersonage uit te schakelen, maar deze laatste weet telkens weer te ontsnappen en probeert tegelijkertijd ook meteen de mensheid te redden.

Een dergelijk recept staat normaal gezien garant voor spanning en inderdaad: ook in dit verhaal word je als lezer meegesleept in het avontuur en supporter je telkens opnieuw nagelbijtend voor 'the good guys'.

Maar wat het boek net zo interessant en speciaal maakt is wat mij betreft ook meteen een valkuil: we bevinden ons 'slechts' 20 jaar in de toekomst. De wereld is wel geëvolueerd t.o.v. onze huidige tijd, maar op een eerder voorspelbare manier (neem bv. de alomtegenwoordige zelfrijdende wagen - niemand zal hier versteld van staan). Hierdoor is de geschetste wereld anders, maar toch nog steeds herkenbaar voor de lezer. Het voelt realistisch aan. En net daardoor is het boeiend: ik vond het als lezer heel interessant om een kijkje te kunnen nemen in wat de echte nabije toekomst ons zou kunnen brengen.
Maar niet alle toekomstbeelden die de auteur opwerpt kon ik even makkelijk geloven. Vooral de grote (en geheime) sprong vooruit waar het boek eigenlijk om draait kon ik eenvoudigweg niet geloven. Moest het boek zich nu afgespeeld hebben in een volledige fantasiewereld of 100den jaren in de toekomst, dan lukte dit waarschijnlijk wel. Maar in deze voor de rest realistisch aanvoelende context ging het er bij mij gewoon niet in. Mijn geest verzette zich tegen één van de hoofdelementen uit het plot. En dat maakte voor mij persoonlijk de leeservaring minder aangenaam.

Blijft dus over, een spannend achtervolgingsverhaal... Maar helaas kon dit verhaal mij hoe dichter bij de ontknoping hoe minder smaken. Naarmate je verder komt in het verhaal blijken de 3 slechteriken enerzijds belachelijk naïef, anderzijds belachelijk kinderachtig en blijkt de motivatie voor hun grote plan eigenlijk niet zo heel erg duidelijk.
Het plot voelde wat te geforceerd en naïef aan zonder goed onderbouwde motivering.

Voeg daarbij nog eerder vlakke en dimensieloze personages en je blijft achter met een eerder middelmatig verhaal.

Het tweede deel lonkt mij in ieder geval niet...