Rustgeven en toch mysterieus

Een apart verhaal... rustgevend en toch mysterieus. Het ademt liefde voor de Zweedse natuur, neemt je mee naar zee, je hoort de zeevogels, ruikt de zilte geur, voelt de wind door je haren...
Je maakt ook kennis met een Zweedse familie, gezien door de ogen van een jeugdvriendinnetje van één van de kinderen, een vriendinnetje dat niets liever zou willen dan deel uitmaken van die familie. Op die manier wordt een zalig huiselijk, warm beeld geschetst. Je voelt jezelf als het ware thuiskomen in deze prachtige familie (ook al blijkt later dat het beeld dat geschetst werd, het beeld van dat vriendinnetje, sterk geidealiseerd was en niet overeen komt met de werkelijkheid).
En midden in deze rustige gelukzaligheid doet er zich een mysterie voor (de verdwijning van een kind). Het boek wordt nooit echt spannend - dat is ook niet de bedoeling en absoluut niet nodig. Maar toch wordt je als lezer meegezogen in dit mysterie. Niet op de klassieke nagelbijtende manier, maar op een rustige, boeiende, verkenningstocht langs de herinneringen van de personages.
Sommige personages hebben een psychische aandoening. En het is mooi hoe de auteur erin slaagt om ook hun gedachtenwereld weer te geven.
Ik heb in ieder geval erg genoten van dit boek. Af en toe voelde het geheel iets te langdradig aan. Maar dat is misschien enkel te wijten aan mijn ongeduldige natuur...