Sfeervol en boeiend

Lisa Medved is een Australische, die vele jaren van haar leven in de Verenigde Staten en Indonesië doorbracht en sinds 2018 in Nederland woont. Voor ze zich aan het schrijven van fictie waagde, werkte ze in het public relations- en marketingwereldje. Ze heeft een passie voor geschiedenis en kunst en koos er dus niet toevallig voor haar debuutroman in de kunstwereld te situeren. Aan De graveur, naar het Nederlands vertaald door Petra Van Caneghem, gingen zeven jaar van research en schrijven vooraf. De auteur bestudeerde de geschiedenis van het zeventiende-eeuwse Vlaanderen, en verwerkte zowel politieke als religieuze invloeden uit die tijd in haar boek.

Medved neemt de lezer mee naar het Antwerpen van 1620 en laat die kennismaken met het meisje Antonia. Zij is de dochter van Lucas Vorsterman, graveur van de beroemde schilder Pieter Paul Rubens. Op een bepaald moment, wanneer het tot een confrontatie tussen de twee mannen gekomen is, verruilt de familie Antwerpen voor Londen, iets waar Antonia allesbehalve gelukkig mee is. En dan krijgt ze van haar vader een groot geheim te horen … Pakweg vierhonderd jaar later zal kunsthistorica Charlotte, met specialisatie Rubens, datzelfde geheim proberen te ontrafelen. Zij krijgt een eeuwenoud kaartenboek in handen en ontdekt verborgen woorden, verzen en richtlijnen. Haar zoektocht naar verdwenen schatten brengt haar duchtig in gevaar. Wie kan ze vertrouwen?

De graveur is opgebouwd uit drie delen, telt een honderdtal hoofdstukken en springt heen en weer tussen de twee verhaallijnen. Alleen de hoofdstukken in het verleden hebben een tijdsaanduiding. Ze worden vanuit Antonia’s perspectief in de ik-vorm verteld, terwijl er bij de zoektocht in het heden een verteller aan het woord is. Op een bepaald moment begint Antonia vanuit Londen brieven te sturen naar haar vriendin Clara in Antwerpen. Die zorgen ervoor dat de lezer een goed beeld krijgt van het leven in de zeventiende eeuw. Zowel het Spaanse Habsburgse hof, de spanningen tussen protestanten en katholieken en de cartografen De Wit en Ortelius komen aan bod. Vrouwen zijn ondergeschikt aan mannen, met hun wensen wordt weinig rekening gehouden.

De vrouwelijke hoofdpersonages zijn duidelijk neergezet. Antonia strijdend in een door mannen gedomineerde wereld, waar de belangrijkste taak van vrouwen bestaat uit het strikken van een goede man en het baren van kinderen. Charlotte vechtend tegen het onrecht dat haar als kind is aangedaan en zoekend naar haar plekje in de academische wereld. De andere personages – schilder, graveur, collega’s op de universiteit – krijgen elk hun eigen stem en persoonlijkheid.

Het boek is ontzettend vlot te lezen, beschrijvende stukken worden afgewisseld met pittige dialogen. Hier en daar wordt de tekst opgesmukt met technische termen – na het lezen weet bijvoorbeeld iedereen wat een burijn is – en er worden heel wat kunstenaars genoemd. Het tempo wordt regelmatig onderuitgehaald, onder andere door de al genoemde brieven, die als enige doel hebben de lezer historische achtergrondinformatie te verschaffen. Spanning is slechts mondjesmaat aanwezig, waardoor het etiket ‘historische thriller’ niet helemaal op zijn plaats is.

De graveur is een verhaal over familiegeheimen en de relatie tussen vaders en dochters. Het biedt inkijk in het leven van een Vlaamse graveur en dat van een wereldberoemd schilder. Medved leverde een mooie sfeerschepping en een interessante mix van feiten en fictie. Niet zozeer spannend dan wel boeiend.