Meer dan genietbaar eerste deel

De Franse Clarisse Sabard (1984) ging al vroeg van school en werkte vervolgens als verkoopster in een supermarkt. Later besliste ze alsnog om literatuur te gaan studeren en brak het moment aan dat ze zich klaar voelde om te gaan schrijven. Ondertussen heeft ze een tiental romans op haar naam staan en is de eerste vertaling naar het Nederlands een feit. Flora’s erfenis, het eerste deel in ‘De Lelievilla’-serie, werd vertaald door Angela Knotter.

Wanneer een bekend regisseur wordt aangeklaagd voor seksueel misbruik, besluit Flora haar eigen negatieve ervaringen met de man openbaar te maken. Als gevolg daarvan komt haar galerie in LA onder vuur te liggen. Wanneer ze op datzelfde moment samen met haar twee nichtjes een huis in Normandië erft, is de beslissing snel genomen: ze neemt een tijdje vakantie en trekt naar Les Agapanthes, zoals de woning genoemd wordt. Kort na haar aankomst treft ze voor de deur een mysterieuze doos aan, met daarin foto’s, tekeningen en een manuscript. De tekst gaat over de kindertijd van haar oma Joséphine, die in de jaren dertig kunststudent in Parijs was en woelige tijden beleefde. Het document maakt gewag van verdwenen schilderijen, een gestolen diamant en meerdere intriges. Flora besluit op onderzoek uit te gaan.

Het boek begint met een proloog die zich afspeelt op Corfu in 1983, het jaar dat pas op het einde kort weer zal opduiken. De auteur heeft globaal gezien gekozen voor twee verhaallijnen: de ene speelt zich af in 2018 en richt de kijker op Flora, de andere volgt het leven van oma Joséphine. Telkens is er een verteller aan het woord, er zijn geen stukken in de ik-vorm. Het taalgebruik is helder, het verhaal leest erg vlot. Opvallend zijn de vele beschrijvingen, zo krijgen we bijvoorbeeld helder voor ogen hoe kledij, eten en stranden eruitzien en krijgen we een bijna toeristische rondleiding door enkele Italiaanse steden. De vertellende stukken vormen een aangename afwisseling met de sprankelende dialogen. Tussen de bedrijven door worden best wat kunstenaars genoemd, vooral impressionistische schilders uit het Interbellum zoals Miró en Hopper, en er is een kleine maar belangrijke rol weggelegd voor Hemmingway.

De personages zijn best talrijk, en vooral de familieverbanden vragen in het begin enige concentratie. Overgrootouders, grootouders, kinderen en kleinkinderen spelen allemaal hun rol, de ene al meer op de voorgrond dan de andere. Zowel in het leven van Flora als dat van haar oma Joséphine is er ruimte voor romantische relaties, en menige ontwikkeling in het verhaal hangt daarmee samen. De belangrijkste personages zijn goed uitgewerkt, we ontdekken hoe ze in elkaar zitten en hoe ze in het leven staan, al zijn er bijna vanzelfsprekend ook verrassingen te noteren. De uiteindelijke ontknoping, waar stap voor stap naartoe gewerkt wordt, en de manier waarop het verhaal wordt afgerond zijn bevredigend.

Flora’s erfenis is een meer dan genietbaar boek, vlot geschreven, met interessante personages en genoeg geheimen en intriges om de lezer vele uren leesplezier te bezorgen. De kennismaking met Clarisse Sabard is geslaagd.