Sterke focus op het onderzoek zelf

Christian De Coninck (1960) was jarenlang commissaris en woordvoerder bij de Brusselse politie. Toen hij bijna twintig jaar geleden ziek aan bed gekluisterd was, ontstond het idee voor De Praagse connectie, de thriller waarmee hij in 2007 zou debuteren. Sindsdien levert hij met de regelmaat van de klok een nieuwe thriller af; zijn serie met Stijn Goris en Stef Pauwels in de hoofdrol, telt negentien delen, de serie met Pynaert & De Cruyenaere ook alweer acht. Voor zijn verhalen kan hij putten uit zijn professionele ervaringen.

In Belaagd eist commissaris Stijn Goris de hoofdrol op en krijgt hij naar goede gewoonte het gezelschap van collega Stef Pauwels. De zaak die ze toegewezen krijgen, lijkt aanvankelijk niet zo heel ernstig, wanneer een vriend van Goris’ zoon telefonisch bedreigd wordt. Wanneer echter het ene lijk na het andere opduikt, het slachtoffer telkens op dezelfde manier neergeschoten, is het alle hens aan dek. Langzaamaan wordt de link tussen de slachtoffers duidelijk, maar naar de dader heeft het speurdersteam lange tijd het raden.

Het boek is opgebouwd uit een twintigtal niet al te lange hoofdstukken, waardoor het lezen erg vlot gaat. Toch is Belaagd lange tijd niet echt meeslepend, laat staan spannend. Daarvoor ligt de focus te zeer op het onderzoek dat Goris en zijn team voert. De dialogen zijn wel heel talrijk, en daarnaast wordt lange tijd uit hetzelfde vaatje getapt – man wordt vermoord, team gaat ter plaatse, maar vindt geen sporen – waardoor verveling op de loer ligt. Pas op twee derde van het verhaal komt de sterkte van De Coninck bovendrijven, tempo en spanning gaan crescendo, eindelijk komt er vaart in het onderzoek.

Belaagd is geen lijvig boek (het telt 300 bladzijden), maar toch duiken er meer dan vijftig personages op. Iedereen, tot de kleinste figurant toe, wordt met naam en toenaam genoemd; en wie een grotere rol heeft, wordt zowel met de voor- als achternaam genoemd. Het is storend en overbodig, want op die manier kan de lezer nog moeilijk voeling krijgen met de personages die er echt toe doen. Want wat weten we nu eigenlijk van het speurdersduo? Van de jongen die de dreigtelefoons krijgt? Ook de mogelijke motieven van de dader krijgen op geen enkel moment aandacht, tot hij plotsklaps ontmaskerd wordt. De ontknoping had acceptabel kunnen zijn, maar komt niet heel goed uit de verf. De epiloog tenslotte hecht losse draadjes mooi af en laat de lezer ondanks een aantal minpunten toch enigszins tevreden achter.

Christian De Coninck lijkt met Belaagd niet zijn beste boek geschreven te hebben. Wie graag wil weten hoe het er bij de Brusselse politie aan toegaat, komt ruimschoots aan zijn trekken, maar voor wie houdt van een meervoudig perspectief, goed uitgewerkte personages of een spetterende ontknoping komt deze thriller niet boven de middenmoot uit.