Sterk en spannend boek

Emelie Schepp (1979) is een Zweedse misdaadauteur, die als projectmanager in de reclame-industrie werkte, maar zich jaren geleden voltijds op schrijven toelegde. In 2013 debuteerde ze met de misdaadroman Memento, die ze aanvankelijk in eigen beheer uitgaf en die de aftrap vormde voor de succesvolle serie over officier van justitie Jana Berzelius. Na zeven delen achtte de auteur de tijd rijp voor een nevenproject en zo ontstond Honderd dagen, dat door Tineke Jorissen-Wedzinga naar het Nederlands vertaald werd.

Terwijl Schepps vorige thrillers zich in of rond Norrköping afspeelden, is het nieuwe verhaal iets westelijker gesitueerd, in het kleinere Motala. In een spannende proloog zit de lezer op de eerste rij wanneer Amanda Sundin bij thuiskomst op een onverwachte gast botst en daarna van de aardbodem verdwenen lijkt. Exact een jaar later wordt haar man Johan, die al die tijd naar haar gezocht heeft, zwaargewond bij hem thuis aangetroffen. Maia Bohm, de nieuwe rechercheur in de stad, wordt op de zaak gezet. Zij probeert haar werk de volle aandacht te geven, maar heeft privé helaas grote zorgen. Haar dertienjarige zoon Tim is opgenomen in het ziekenhuis, hij is er slecht aan toe en heeft dringend een donorhart nodig.

Hoewel Maia het hoofdpersonage van het verhaal is, speelt haar collega Greg een bijna even grote rol. Ze moeten in het begin een beetje aan elkaar wennen, maar al snel loopt de samenwerking vrij vlot. Zij is direct en vasthoudend, terwijl hij van het iets rustiger type is. Wat ze gemeen hebben, is een liefdesleven dat niet bepaald over rozen gaat; zij is achtergebleven met de schuldenberg van een gokverslaafde ex, hij moet een onbeantwoorde liefde zien te overwinnen. De andere personages die bij het onderzoek betrokken zijn, computerspecialiste Noomi, chef Peppe en forensisch patholoog Tero zijn iets minder aanwezig, maar geven wel kleur aan het geheel.

In Honderd dagen is een alwetende verteller aan het woord, die alles in de derde persoon brengt; hoofdstukken in de ik-vorm zijn er niet. Het verhaal wordt met name vanuit de perspectieven van Maia en Greg verteld. Moeilijk te volgen is het op geen enkel moment, voornamelijk omdat alles chronologisch gebracht wordt en slechts een enkele herinnering aan gebeurtenissen uit het verleden die lijn doorbreekt. Ook de schrijfstijl van Schepp draagt bij tot dat comfortabele gevoel tijdens het lezen. Ze kiest voor een eenvoudig taalgebruik en wisselt netjes af tussen dialogen en beschrijvende stukken. Toch is de eerste helft van het boek - met een verdwenen vrouw, een gewonde man en een onderzoek dat opgestart wordt - vrij standaard. Het enige originele op dat moment is de gezinssituatie van Maia, die samen met haar kinderen bij haar moeder inwoont, een moeder met wie ze niet bepaald een goede relatie heeft.

Maar dat zal veranderen, uiteindelijk komt alles, zoals dat wel vaker gaat, in een stroomversnelling, niet alleen het onderzoek, maar ook de situatie van de zieke Tim. Op beide fronten wordt het een race tegen de tijd en neemt de spanning zienderogen toe. Terwijl verschillende verdachten de revue passeren en het speurdersteam de dader steeds dichter op de hielen zit, wordt de situatie in het ziekenhuis steeds acuter. En hoewel je er af en toe van overtuigd bent te weten hoe alles in elkaar zit, bijna denkt dat een en ander te voorspelbaar is, net dan heeft de auteur een paar verrassingen in petto. De ontknoping is wellicht niet wat je verwachtte, maar geslaagd is ze wel.

Emelie Schepp heeft duidelijk geen problemen om het wereldje van Jana Berzelius tijdelijk achter zich te laten, want met Honderd dagen levert ze opnieuw een sterk en spannend boek af. Intrigerende personages, goed uitgewerkte verhaallijnen, gecombineerd met een vlotte schrijfstijl, meer heeft ze niet nodig om de lezer te overtuigen.