Leuk en vlot, maar compleet ongeloofwaardig

De Britse Samantha Hayes verliet al vroeg de schoolbanken, waarna ze in verschillende functies aan de slag ging. Ze trok naar Australië en Amerika en begon ‘echt’ te schrijven. Op dit moment heeft ze een twintigtal titels op haar naam staan, waar vaak het label ‘domestic suspense’ op gekleefd wordt. Haar huishoudster is het vijfde boek dat een Nederlandse vertaling kreeg; de klus was in handen van Rosalyn van Moorselaar.

De auteur laat ons kennismaken met het echtpaar Gina en Matt, hun driejarige zoontje Tommy en baby Gracie. Nadat een brand hun huis in de as gelegd heeft, kunnen ze tijdelijk terecht in de woning van vriendin Annie, die in Afrika zit voor een welverdiende vakantie. De koffers zijn nog niet uitgepakt of ene Mary staat voor de deur, de huishoudster van Annie, zoals ze zelf beweert. Ze wil haar contract nakomen en dus komt ze elke dag schoonmaken en dringt ze zich steeds meer op aan het gezin. Samen met zoon Tyler trekt ze zelfs in op de leegstaande zolderverdieping. Hoewel Gina zich niet op haar gemak voelt in de nieuwe situatie, wordt ze door geruststellende berichten van Annie in slaap gesust.

Het boek wordt hoofdzakelijk vanuit de perspectieven van Gina en Mary verteld. Alle hoofdstukken die hun naam dragen zijn geschreven in de ik-vorm en spelen zich af in het heden. Daarnaast zijn er een aantal hoofdstukken waarin een alwetende verteller aan het woord is en die uitsluitend over het verleden gaan. We ontdekken dat Gina en Annie samen met twee anderen, Sara en Laura, in hun tienerjaren een hecht vriendinnengroepje vormden en dat ze vrijwel allemaal smoorverliefd waren op ene Matt. Maar toen verdween Sara, en dat lijkt nogal een taboeonderwerp te zijn. Niemand lijkt te weten wat er met haar gebeurd is, en het besef dringt door dat ze wellicht niet zulke goede vriendinnen voor het meisje waren als ze altijd dachten. Schuldgevoelens en spijt zullen een levenlang op de loer liggen.

Hayes heeft ervoor gekozen niet al te veel personages te laten opdraven, en dat past volkomen bij dit vrij eenvoudig opgezette boek. Toch wordt niemand meer dan slechts oppervlakkig neergezet; nadenken en verstandig handelen is er sowieso niet bij. Schoolvriendinnen, tienerliefjes, een verdwijning, wraak en schuld, we hebben deze thema’s al (te) vaak zien langskomen in thrillers. Haar huishoudster is dan ook weinig origineel en door een middelmatige uitwerking op geen enkel moment meer dan een middenmoter.

De schrijfstijl is zonder twijfel vlot te nemen, maar Hayes blinkt niet uit in het weergeven van emoties of het opdrijven van spanning. Twee derde van het verhaal gaat vrijwel uitsluitend over de manier waarop huishoudster Mary het leven van Gina’s gezin overhoophaalt, over de compleet ongeloofwaardige manier waarop Gina daarop reageert en handelt. De hints die de auteur dropt, zijn niet echt subtiel te noemen. Bij dit boek hoef je je achteraf nooit af te vragen waarom je bepaalde dingen niet hebt zien aankomen. Nee, de aanwijzingen liggen er zo dik op dat hele stukken compleet voorspelbaar worden en geplande ‘verrassingen’ in het water vallen. Naar het einde toe komt alles in een stroomversnelling, maar realistischer wordt het niet, integendeel. Zelfs het einde, dat wellicht als kers op de taart bedoeld was, kan de meubels niet redden.

Het is wat het is. Hoewel Haar huishoudster ontzettend vlot geschreven leesvoer is dat niet verveelt, gooit Samantha Hayes met dit boek geen al te hoge ogen. Daarvoor gedragen de personages zich te ongeloofwaardig en zijn de plotontwikkelingen te onrealistisch. Met de hakken over de sloot, zullen we maar zeggen.