Liese Meerhout, deel 4.

Ik las een paar maanden geleden 'Dood water' en 'Het laatste oordeel' van Toni Coppers, respectievelijk deel 7 en 8 in de reeks rond Liese Meerhout. Deze 'Haar naam was Iris' is nummer 4 in de rij en beduidend minder sterk. Erg origineel is het verhaal niet en de spanning is ver te zoeken. Bovendien verklapt de achterflap van het boek al de helft van het verhaal. Het boek is aangenaam om lezen, maar komt nergens boven de middelmaat uit. Dit is voor mij een 'dertien-in-een-dozijn-thriller, gelukkig heeft Coppers ondertussen duidelijke progressie gemaakt en kijk ik uit naar meer verhalen rond Liese en haar team.

Spanning 3, Plot 3, Leesplezier 3, Schrijfstijl 4, Originaliteit 2, Psychologie 2.