Lezersrecensie
Bijzonder originele en sterke thriller
Chris De Bruyn (1989), schrijverspseudoniem van Chris Maervoet, haalde een master handelsingenieur in de beleidsinformatica en een master nautische wetenschappen. Hij werkt als eerste stuurman op een offshoreschip en was eerder actief op een olietanker en een cruiseschip. Als kind schreef hij gedichtjes voor de schoolkrant en verslond hij strips. Het lezen van spannende romans zette hem ertoe aan zelf te gaan schrijven. In 2021 verscheen zijn goed onthaalde debuut Een onschuldige moord, drie jaar later is er De bloedpremière.
Met dit boek kiest De Bruyn er resoluut voor geen dertien-in-een-dozijnthriller te schrijven. Neem alleen al de setting – 1873, Texas, het Wilde Westen – en je weet dat je geen alledaags verhaal voor ogen hebt. In het middelpunt van de gebeurtenissen staat de Henry Rutherford Theatre Group, een rondreizend toneelgezelschap. In het fictieve Jefferson’s Creek, in de Amerikaanse staat Texas, zullen ze ‘Romeo en Julia’ spelen, waarna de groep ermee ophoudt en ieder zijn weg zal gaan. De laatste opvoering verloopt echter niet zonder slag of stoot, want wanneer achter de bühne een dode valt, is dat het begin van onvoorstelbaar veel ellende. Iemand heeft het op de acteurs gemunt, en het wordt steeds moeilijker om voor het publiek de schone schijn op te houden. Worden ze achtervolgd door een geest uit het verleden? Bevindt de dader zich tussen het publiek? Wat is er in hemelsnaam aan de hand?
Voor het antwoord op die vragen duidelijk wordt, heeft de auteur heel wat spannends en verrassends in petto. Het boek is opgebouwd als een toneelstuk, hoe origineel wil je het hebben? Het publiek – de lezer - wordt verwelkomd en later een aantal keer toegesproken, er is een proloog en een epiloog, maar het belangrijkste: er worden achttien ‘bedrijven’ en drie ‘entr’actes’ uitgewerkt. Mocht je denken dat het verhaal netjes chronologisch verteld zal worden, dan heb je het helemaal mis. Het leeuwendeel van de aandacht gaat, niet onverwacht, naar de avond van de opvoering, maar die stukken worden afgewisseld met flashbacks naar één dag, een paar weken tot zelfs twee jaar terug in de tijd. Toch doet het geen geheel op geen enkel moment verwarrend aan. Wel krijg je beetje bij beetje meer inzicht in de achtergrond en het verleden van de toneelgroep en de personages, maar de dader? Nee, die blijft een mysterie.
‘Theater. Acteurs. Het is allemaal niet echt. Kan je mensen die er hun beroep van hebben gemaakt om zich anders voor te doen dan ze zijn ooit écht vertrouwen? Je weet nooit wanneer ze een rol spelen en wanneer niet.’
Tussen de bedrijven door is er aandacht voor de Amerikaanse Burgeroorlog die nog vers in het geheugen ligt, en voor rassenongelijkheid. De sfeer in het zuiden van de VS, aan het eind van de achttiende eeuw, komt goed tot zijn recht. Het stadje Jefferson’s Creek is ondenkbaar zonder zijn saloon, hoorzittingen en terechtstellingen vinden publiekelijk plaats op het plein en men verplaatst zich veelal met huifkar en paard.
Het acterende gezelschap telt negen leden, naast de acteurs zijn er een paar manusjes-van-alles. Daarnaast zijn er belangrijke rollen voor de sheriff, een Mexicaanse desperado en een plaatselijke hotelier. Al deze personages krijgen een eigen gezicht, van goed tot kwaad en alles ertussenin. De auteur is er bijzonder goed in geslaagd de verhoudingen tussen de verschillende leden van de groep over te brengen. De ene leidt, de andere manipuleert en een deel volgt. Niet iedereen weet alles, ook de lezer niet, en de oplossing van het mysterie blijft toekomstmuziek. Een groot deel van het verhaal wordt in de ik-vorm verteld door een van de toneelknechten, de rest door een alles overziende verteller. De afwisseling tussen beide vertelvormen werkt extreem goed. De uiteindelijke ontknoping doet de lezer paf staan; wat een knap staaltje denkwerk van Chris De Bruyn ging daaraan vooraf! Nadat dader en motief bekend zijn, word je stap voor stap nog een keer meegenomen door het verhaal, de kers op de taart als het ware.
Conclusie? De bloedpremière is een bijzonder originele en sterk opgezette thriller, goed geschreven bovendien. De spanning is altijd aanwezig, het verhaal meeslepend en verrassend. Het einde laat de lezer met open mond achter; de deur naar een eventueel vervolg staat wagenwijd open.
Met dit boek kiest De Bruyn er resoluut voor geen dertien-in-een-dozijnthriller te schrijven. Neem alleen al de setting – 1873, Texas, het Wilde Westen – en je weet dat je geen alledaags verhaal voor ogen hebt. In het middelpunt van de gebeurtenissen staat de Henry Rutherford Theatre Group, een rondreizend toneelgezelschap. In het fictieve Jefferson’s Creek, in de Amerikaanse staat Texas, zullen ze ‘Romeo en Julia’ spelen, waarna de groep ermee ophoudt en ieder zijn weg zal gaan. De laatste opvoering verloopt echter niet zonder slag of stoot, want wanneer achter de bühne een dode valt, is dat het begin van onvoorstelbaar veel ellende. Iemand heeft het op de acteurs gemunt, en het wordt steeds moeilijker om voor het publiek de schone schijn op te houden. Worden ze achtervolgd door een geest uit het verleden? Bevindt de dader zich tussen het publiek? Wat is er in hemelsnaam aan de hand?
Voor het antwoord op die vragen duidelijk wordt, heeft de auteur heel wat spannends en verrassends in petto. Het boek is opgebouwd als een toneelstuk, hoe origineel wil je het hebben? Het publiek – de lezer - wordt verwelkomd en later een aantal keer toegesproken, er is een proloog en een epiloog, maar het belangrijkste: er worden achttien ‘bedrijven’ en drie ‘entr’actes’ uitgewerkt. Mocht je denken dat het verhaal netjes chronologisch verteld zal worden, dan heb je het helemaal mis. Het leeuwendeel van de aandacht gaat, niet onverwacht, naar de avond van de opvoering, maar die stukken worden afgewisseld met flashbacks naar één dag, een paar weken tot zelfs twee jaar terug in de tijd. Toch doet het geen geheel op geen enkel moment verwarrend aan. Wel krijg je beetje bij beetje meer inzicht in de achtergrond en het verleden van de toneelgroep en de personages, maar de dader? Nee, die blijft een mysterie.
‘Theater. Acteurs. Het is allemaal niet echt. Kan je mensen die er hun beroep van hebben gemaakt om zich anders voor te doen dan ze zijn ooit écht vertrouwen? Je weet nooit wanneer ze een rol spelen en wanneer niet.’
Tussen de bedrijven door is er aandacht voor de Amerikaanse Burgeroorlog die nog vers in het geheugen ligt, en voor rassenongelijkheid. De sfeer in het zuiden van de VS, aan het eind van de achttiende eeuw, komt goed tot zijn recht. Het stadje Jefferson’s Creek is ondenkbaar zonder zijn saloon, hoorzittingen en terechtstellingen vinden publiekelijk plaats op het plein en men verplaatst zich veelal met huifkar en paard.
Het acterende gezelschap telt negen leden, naast de acteurs zijn er een paar manusjes-van-alles. Daarnaast zijn er belangrijke rollen voor de sheriff, een Mexicaanse desperado en een plaatselijke hotelier. Al deze personages krijgen een eigen gezicht, van goed tot kwaad en alles ertussenin. De auteur is er bijzonder goed in geslaagd de verhoudingen tussen de verschillende leden van de groep over te brengen. De ene leidt, de andere manipuleert en een deel volgt. Niet iedereen weet alles, ook de lezer niet, en de oplossing van het mysterie blijft toekomstmuziek. Een groot deel van het verhaal wordt in de ik-vorm verteld door een van de toneelknechten, de rest door een alles overziende verteller. De afwisseling tussen beide vertelvormen werkt extreem goed. De uiteindelijke ontknoping doet de lezer paf staan; wat een knap staaltje denkwerk van Chris De Bruyn ging daaraan vooraf! Nadat dader en motief bekend zijn, word je stap voor stap nog een keer meegenomen door het verhaal, de kers op de taart als het ware.
Conclusie? De bloedpremière is een bijzonder originele en sterk opgezette thriller, goed geschreven bovendien. De spanning is altijd aanwezig, het verhaal meeslepend en verrassend. Het einde laat de lezer met open mond achter; de deur naar een eventueel vervolg staat wagenwijd open.
3
Reageer op deze recensie
