Mateloos

Het aardige van de proza van Deelder is wel dat hij een wandelende encyclopedie is voor wat betreft namen, gebeurtenissen, muzieklabels en platenpersingen inzake de muziekstroming jazz.
Veel namen passeren de revue, met daarbij 'en passant' een korte biografie over de betreffende muzikant.
Maar soms weet Deelder van geen ophouden en beschrijft zonder enige begrenzing of herhalingsangst eindeloos, en eindeloos, ja mateloos, de reeks namen. Tot vervelens toe.
Deze schrijfstijl doet mij sterk denken aan William Burroughs j.r.,(ja, de zoon van) die ook permanent onder invloed was van speed. Het lijkt wel een kermis, die maar doorgaat. Soms met zeer creatieve beschrijvingen, maar soms ook zo saai door het alsmaar doorgaande tempo.

Fraai is wel beschreven het verwerven van een zevental, zeer zeldzame, bakelieten gramofoonplaten, die hij in een Antwerps café bemachtigt, in ruil voor wat 'poudre blanc', zoals de uitbater verlangde.
Al met al is het soms amusante en luchtige kost, maar steeds vaker vervelender om verder te lezen.