Cosy crime met de nieuwe Nederlandse Miss Marple in een glansrol

Ze is intelligent, curieus en vooral koppig. Neen, het gaat hier niet over Corine Hartman. Met Eva Romeijn zet de befaamde auteur uit Lichtenvoorde een nieuw intrigerend seriepersonage op de wereld. In ‘De dode die niet werd gemist’, speelt Eva de hoofdrol; zet je schrap.

Vorden is een landelijk dorp in de Achterhoek. Ginds woont en werkt Eva Romeijn, ze is kunstschilder. Van Frederick van Zonnewoud, haar rijke buurman en baron, krijgt ze een aantrekkelijke opdracht. Plots en zonder enige aanleiding verdwijnt de man uit zijn riante landgoed. Hij blijft spoorloos. Eva vermoedt al snel dat hier een misdrijf in het spel is; haar naaste vrienden delen die mening echter niet. In het dorp roddelt men immers vrolijk verder over de duistere kanten van de in rook opgegane baron. Onverdroten gaat Eva op onderzoek uit, in de volle overtuiging de hele waarheid achter de verdwijning van Frederick te ontdekken.

‘Het was het laatste wat hij dacht, voor het ook vanbinnen stil en duister werd. Geen leven dat als een film aan hem voorbijging. Geen tunnel. Geen wit licht.’

Een kunstenaar kruipt in de huid van een amateurdetective. Ze voelt zich erg verbonden met de natuur en ze verkoopt geen gebakken lucht. Dit boek is een Hartman anders dan anders. Deze keer slaat ze weer een nieuwe weg in en ze stort zich op ‘cosy crime’. Het gevolg hiervan is een misdaadmysterie, zonder snoeiharde taferelen of gruwelijke toestanden. De proloog is beklemmend; pas veel later besef je wat er werkelijk gebeurt. Wat volgt is een psychologisch misdaadverhaal, waarin de belangrijkste personages krachtig zijn uitgediept.

‘Moet je altijd de waarheid verkiezen boven vriendschap? Liefde?’

Deze vraagstelling omvat een van de belangrijkste thema’s uit het boek. Iets om grondig over na te denken. Een ander onderwerp is ongetwijfeld “naoberschap”; van vroeger uit een vorm van burenhulp binnen een kleine (vooral agrarische) samenleving.

Uiteraard is de spanning reeds in het begin aanwezig en die zakt nooit helemaal in. Het minder harde mysterie zal ongetwijfeld een nog ruimer lezerspubliek aantrekken. Aanvankelijk verloopt het eerder traag; Hartman neemt ruimschoots de tijd om het landelijke decor (de Achterhoek) te schilderen. De eerste kennismaking met Eva verloopt opvallend vlot; meer zelfs, je sluit haar als vanzelf in de armen. Qua karaktertrekken heeft deze pittige en kunstzinnige dame veel weg van Miss Marple, een creatie van de wereldberoemde Agatha Christie.

Een geloofwaardig en stevig geconstrueerd plot vormt een solide basis; bijna iedereen is een potentiële verdachte. Aangevuld met levensechte personages (die een eigen identiteit hebben, met talenten en gebreken), levert dit een garantie op voor een boeiende leesbeleving. Zoals steeds is het verhaal neergeschreven in de typische, aantrekkelijke stijl en taal van de ervaren schrijfster.

Corine Hartman blijft niet hangen in een succesvol concept, zoals haar topserie rond de eigenzinnige rechercheur Jessica Haider, of de thrillers rond de borderliner Faye van Laar. Ze herontdekt zich nu als misdaadauteur. Het enthousiasme van deze lezer kan alleen maar toenemen; bij een volgende misdaadroman, waarin Eva Romeijn haar kunsten verder kan etaleren.
Een verdiende ‘vier plus’ waardering.