Munch en Krüger keren terug in de tijd.

De laatste ochtend, vertaald door Perpetua Uiterwaal en Liesbeth Huijer, is het zesde deel uit de Munch – Krüger-reeks. Het is de opvolger van Sneeuwwit en niet van het meer recente De terugkeer van Mia. Inderdaad, dit keer neemt de Noorse thrillerauteur Samuel Bjørk een loopje met de chronologie. Hij keert terug in de tijd.

Holger Munch is de bittere hoofdrechercheur bij de nieuwe afdeling Moordzaken van de Oslose politie. Hij wordt bijgestaan door de nog piepjonge en scherpzinnige Mia Krüger. Op een ochtend ontploft een bom in de metro van Oslo. Een vrouw met een bomgordel komt gruwelijk om het leven. De stad is in rep en roer. Journaliste Jessica Blomqvist krijgt kort na de feiten een oproep van de dader. Deze deelt mee dat er voortaan elke dag, exact om 09.07 uur, een bom gaat ontploffen. Holger Munch staat voor een aartsmoeilijke opdracht en roept de hulp in van Mia Krüger. Deze laatste is pas afgestuurd aan de politieacademie. Kunnen de twee de wedloop tegen de tijd winnen, zodat er geen nieuwe slachtoffers vallen?

‘Mijn god, wat een nachtmerrie. Brandende auto’s die ondersteboven lagen. Een krater in de grond ter grootte van een zwembad. Bloed, brandwonden, overal huilende, wanhopige mensen.’

Het boek is vlot leesbaar als een losstaand misdaadverhaal. De voorgeschiedenis van de twee protagonisten krijg je als lezer mondjesmaat aangereikt. Munch en Krüger vormen duidelijk een bijzonder duo; een oudere en tevens ervaren speurder, in combinatie met een nieuwkomer in het vak. Ze vullen elkaar opvallend goed aan, ondanks Mia’s jeugdige leeftijd. Ze heeft dan wel frisse ideeën, toch moet ze zich evenwel nog flink aanpassen aan het werken in teamverband.

De schrijver hanteert zijn intussen gekende filmische pen; meestal zet hij niet al te lange zinnen neer. Zelfs het gebruik van staccato is hem niet vreemd. Zinnen van één of slechts enkele woorden voeren zowel de spanning als de vaart op. De relatief korte hoofdstukken verhogen de leessnelheid, net zoals de perspectiefwisselingen. De laatste ochtend bestaat uit een vakkundig uitgewerkte plot, waarin de personages (met inbegrip van de slachtoffers) knap zijn uitgediept. Je krijgt in ieder geval een typische, hoogstaande Scandinavische thriller voorgeschoteld. Aan alles merk je dat hier een talentrijke en bedreven auteur aan het werk is.

De meedogenloze en onberekenbare moordenaar blijft de hele tijd onder de radar. De motieven van zijn vreselijke daden zijn opmerkelijk en dat is nog zacht uitgedrukt. De apotheose is verbazingwekkend en tegelijk ontroerend. Qua originaliteit gooit Bjørk een keer geen hoge ogen; kritiek op de Noorse samenleving levert hij evenmin. Wellicht zijn dit de enige minpuntjes, so what? Verder uitsluitend woorden vol lof aan het adres van de auteur. Zijn talrijke fans kijken reikhalzend uit naar deel zeven.