Lezersrecensie
Kim Stone en haar kompanen vervelen nooit
De Britse Angela Marsons heeft de intentie om ten minste achtentwintig thrillers in de Kim Stone-serie te schrijven. Intussen staat de teller op eenentwintig (in het Engels). Al haar boeken spelen zich af in de Black Country in de West-Midlands, de streek waar de auteur oorspronkelijk vandaan komt. “Dodelijke macht” is het twaalfde deel, mooi vertaald door Wilma Paalman. In principe kun je haast elk boekdeel lezen als een losstaand verhaal. Het is evenwel geen zonde van de tijd als je de reeks gaat verslinden in chronologische volgorde.
Inspecteur Kim Stone wordt naar het huis gestuurd van de eenentwintigjarige Samantha Brown. Deze laatste ligt dood op bed, zelfmoord. De jonge vrouw heeft het mes nog in de handen; ze heeft haar keel doorgesneden. Verder zijn geen sporen aanwezig van inbraak of enig geweld. Het lijkt immers niet op een verdacht overlijden. Of toch? Kim twijfelt sterk. Vervolgens vindt men in het park het lijk van een jonge man met een identieke doodsoorzaak. De inspecteur en haar team storten zich volop op de zaak. Al snel is het duidelijk dat twee de overledenen een specifieke overeenkomst met elkaar delen. Ze zochten eerder hun toevlucht in Unity Farm, een oord waar iedereen als een grote familie een afwijkende samenleving vormt. Toch kunnen de speurders geen duidelijk verband leggen tussen het sinistere genootschap en het waarom van de vermoorde personen.
‘Je at niet alleen maar de borst of een dijstuk maar alles, en van de botten trok je bouillon. Het dier had er het leven voor gelaten. Het was hetzelfde met de arme ziel op de ontleedtafel.’
De proloog met een anonieme ik-verteller is raadselachtig en beklemmend. Wat volgt is een keurig geplot en spannend misdaadverhaal, vakkundig uitgewerkt. Ook nu weer maakt de ervaren auteur handig gebruik van haar typische thrillertools, zoals korte hoofdstukken die dikwijls eindigen met een cliffhanger; een aantrekkelijke stijl en taal. Dit alles staat borg voor een flinke portie puur leesplezier. Alle belangrijke personages zet ze kraakhelder neer en ze raakt eveneens de psychologische kantjes van hun karakter aan.
Kim Stone is een intelligente speurneus met een indrukwekkende loopbaan. Ze is behoorlijk eigenwijs, hierdoor botst ze wel eens met haar oversten bij de politie. Kim moet stevig van zich afbijten, de zoektocht naar de sadistische seriemoordenaar is niet evident. Haar trouwe collega Bryant is dit keer niet constant met zijn hoofd bij het dossier. Een dramatische zaak uit het verleden (die hem nog steeds na aan het hart ligt) vereist eveneens zijn aandacht. In het boek krijgt zijn persoonlijke karakter een grondige invulling. De schrijver heeft zich uitstekend gedocumenteerd over hoe het eraan toegaat, voor en achter de schermen van sektes.
‘Ze begon het gevoel te krijgen dat niemand zich bekommerde om mensen zonder geld die in een sekte verstrikt waren geraakt.’
Met “Dodelijke macht” zet Marsons een indrukwekkende politiethriller neer, waarin ze een smaakvolle mix maakt van suspense, criminaliteit en psychologische diepgang. Kim Stone en haar kompanen vervelen nooit. Zomer 2025 verschijnt “Smeekbede”, deel dertien. De ontelbare fans kunnen alvast likkebaardend uitkijken.
Inspecteur Kim Stone wordt naar het huis gestuurd van de eenentwintigjarige Samantha Brown. Deze laatste ligt dood op bed, zelfmoord. De jonge vrouw heeft het mes nog in de handen; ze heeft haar keel doorgesneden. Verder zijn geen sporen aanwezig van inbraak of enig geweld. Het lijkt immers niet op een verdacht overlijden. Of toch? Kim twijfelt sterk. Vervolgens vindt men in het park het lijk van een jonge man met een identieke doodsoorzaak. De inspecteur en haar team storten zich volop op de zaak. Al snel is het duidelijk dat twee de overledenen een specifieke overeenkomst met elkaar delen. Ze zochten eerder hun toevlucht in Unity Farm, een oord waar iedereen als een grote familie een afwijkende samenleving vormt. Toch kunnen de speurders geen duidelijk verband leggen tussen het sinistere genootschap en het waarom van de vermoorde personen.
‘Je at niet alleen maar de borst of een dijstuk maar alles, en van de botten trok je bouillon. Het dier had er het leven voor gelaten. Het was hetzelfde met de arme ziel op de ontleedtafel.’
De proloog met een anonieme ik-verteller is raadselachtig en beklemmend. Wat volgt is een keurig geplot en spannend misdaadverhaal, vakkundig uitgewerkt. Ook nu weer maakt de ervaren auteur handig gebruik van haar typische thrillertools, zoals korte hoofdstukken die dikwijls eindigen met een cliffhanger; een aantrekkelijke stijl en taal. Dit alles staat borg voor een flinke portie puur leesplezier. Alle belangrijke personages zet ze kraakhelder neer en ze raakt eveneens de psychologische kantjes van hun karakter aan.
Kim Stone is een intelligente speurneus met een indrukwekkende loopbaan. Ze is behoorlijk eigenwijs, hierdoor botst ze wel eens met haar oversten bij de politie. Kim moet stevig van zich afbijten, de zoektocht naar de sadistische seriemoordenaar is niet evident. Haar trouwe collega Bryant is dit keer niet constant met zijn hoofd bij het dossier. Een dramatische zaak uit het verleden (die hem nog steeds na aan het hart ligt) vereist eveneens zijn aandacht. In het boek krijgt zijn persoonlijke karakter een grondige invulling. De schrijver heeft zich uitstekend gedocumenteerd over hoe het eraan toegaat, voor en achter de schermen van sektes.
‘Ze begon het gevoel te krijgen dat niemand zich bekommerde om mensen zonder geld die in een sekte verstrikt waren geraakt.’
Met “Dodelijke macht” zet Marsons een indrukwekkende politiethriller neer, waarin ze een smaakvolle mix maakt van suspense, criminaliteit en psychologische diepgang. Kim Stone en haar kompanen vervelen nooit. Zomer 2025 verschijnt “Smeekbede”, deel dertien. De ontelbare fans kunnen alvast likkebaardend uitkijken.
1
Reageer op deze recensie
