Het Fitzekvirus slaat genadeloos toe!

Toen ik tijdens de zomervakantie van 2007 de eerste hoofdstukken van De therapie van thrillerdebutant Sebastian Fitzek (1971) las, werd mijn geest gemarteld en begon ik te vrezen dat ik zou gaan hallucineren. Ik vroeg me zelfs af of deze Duitse auteur misschien wel zelf schizofreen was. Een wel erg opvallend en verbijsterend debuut dat mijn lezersleven heeft veranderd. Sindsdien werd ik veroordeeld tot levenslang want ik werd besmet met het vernietigende Fitzekvirus. Het werd gedurende de volgende 10 jaar telkens weer reikhalzend uitkijken naar zijn nieuwste psychologische thriller. Als klap op de vuurpijl mocht ik verleden jaar deze bijzonder vriendelijke man ontmoeten en ging maar al te graag met hem op de foto.

Hier gaan we weer…eindelijk een nieuw verhaal van de grootmeester. Ik vraag me eerst nog af: zal ik na het lezen nog in staat zijn om dit boek kritisch te beoordelen? Ja hoor, het is me gelukt, zelfs zonder enige moeite! Fitzek gooit al tijdens het prille begin van Het Joshuaprofiel de knuppel in het hoenderhok en zet je brein onmiddellijk op scherp. Je weet het vooraf: hij gaat je misleiden! Is Max Rhode zijn alter ego? Wees maar gerust, dit is niet zo. Max is immers als auteur niet erg succesvol; hij is getrouwd en stiefvader van een jonge pleegdochter. Hij leidt een doodnormaal leventje en is de tegenpool van zijn broer Cosmo. Toch is het Max die een misdaad op zijn geweten gaat hebben…

Alle elementen zijn aanwezig om van Het Joshuaprofiel ook weer een kanjer te maken: verschillende boeiende thema’s, toenemende spanning, plotwendingen om U tegen te zeggen, uitgediepte personages, humor… Oh ja, vergeet vooral niet het nawoord grondig te lezen! Met uitzondering van een kortstondig dipje -Afgesneden was niet echt meesterlijk - staat deze schrijver steeds garant voor topkwaliteit. Een Fitzek koop je met de ogen dicht. Lees ze!